Het masker van de wereldt afgetrocken
(1935)–Adriaen Poirters–
Auteursrecht onbekend
[pagina 299]
| |
[pagina 300]
| |
WAt staet ghy hier den heelen tijdt,
En siet hoe ghy gheschildert zijt?
Smijt uwen spieghel in den hoeck,
En spieghelt u in desen doeck;
Siet hier vry tot het minste hayr,
En spieghelt u tot d'ander jaer.
Ick sweer u, soo ghy u bekijckt,
Ghy vindt hoe weynigh 't u ghelijckt:
Want ghy steeckt vol van hooverdij,
Stelt sijn oodtmoedigheydt daer by;
Hy is met doorens heel ghekroont,
Als ghy u ydel hooft verthoont;
Ghy draeght juweelen langhs het lift,
Sijn lichaem staet van wonden stijf;
Als ghy u aensicht verven doet,
Dan swemt hy in sijn dierbaer bloet;
En daermen u de kuskens gaf,
Daer loopen hem de traenen af.
Dat sult ghy sien, en noch al meer,
Soo ghy wel siet op uwen Heer.
Doch schoon ghy 't siet, en wel besiet,
Het sien alleen en helpter niet,
'Ten zij dat ghy u wereldtsch hooft
Van al sijn Moden eens berooft.
O, dat u hayr waer ghepalleert,
En op sijn doorens ghefriseert!
Waert ghy met traenen gheblancket,
Ga naar voetnoot1. En met sijn bloedt oock gheroset!
My dunckt ghy geckte dan voort-aen
Met al die soo hooveerdigh gaen;
Ghy leghde af den sijden rock,
Ga naar voetnoot2. Ghy bondt stracks in die ydel lock.
Dit soudt ghy doen (gheloovet my)
Saeght ghy hoe hy, en niet hoe ghy.
|
|
