Het pelgrimken van Kevelaer

(1655)–Adriaen Poirters– rechtenstatus



[pagina 17]
Liedeken, Vol minnelycke suchten tot de H. Maget Maria.
Op de wijse: Adjeu, adjeu, wy scheyden. Wat sal ick gaen beginnen, Maria Maget soet? Den brant van uwer minnen, Gy tot my blaecken doet; Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin! Gy sijt mijn Bruydt, mijn Moeder, Mijn troost mijn toeverlaet? Uw Soon is mijn behoeder, Op u mijn hope staet; Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin! Och had ick soo veel monden, Als Sterren in't Firmament, 'k Ginck uwen lof verkonden, Die gy hebt sonder ent, Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin! Och had ick soo veel zielen, Als water, locht en landt, Vol van gedierten krielen, Ick schonck s'uyt eenderhandt; Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin! Helaes! och bitter klaegen, Dat ick katijvigh mensch, U niet en kan behaegen, Soo ick begeer en wensch; Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin! Ick sal my alle daegen, En dat tot uwer Eer, In alles gaen beter dragen, En dienen onsen Heer; Gy sijt die ick bemin, ô weerdige Koningin!