Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 16]

Communicatie als bloeddruk

1

Soms gedraagt dit sociale taallichaam zich
als iemand die in coma ligt,

maar die

alles kan horen zonder erop te kunnen reageren.

*

Interfereer met mij, sociaal lichaam,
of met mijn licht fosforiserend astraallichaam:
ik het enige medium:

weergevoelige, klimaatregulerende Gaiaman.

Ik leef in coma.

Maar blijf tegen mij praten.

2

Mensen als omgekeerd communicerende vaten:
hun peristaltische oprispingen en gemoedsbewegingen,
hun rijzende en dalende ademhalingen

die ook de jouwe bepalen.

Hoe lang nog adem je mee,

intercommuniceert mee

met hun peristaltische aandoeningen,
hun rijzende en dalende ademhalingen,

het geruis

dat ook het geruis van je bloed kan zijn.

*

Communiceren als oplopende bloeddruk,

als overdruk.

[p. 17]

3

En verder afwachten welke variabelen je vóórgangers
door hun ongeblindeerde pupillen hebben waargenomen,
met jou erin - oog voor knipperoog -

of door steeds andere oogvensters als tijdvensters:

wijze van dubbelzien als nazien.

En dan, na 3 sec. bedenktijd, herinnert ook hij zich
zijn achtergebleven zelf.

En staande op zijn vluchtheuvel

ter grootte van één zandkorrel,

geraakt hij gaandeweg

verloren in eindeloze indenktijd, nee, uitdenktijd.

*

Hierin verwijlen is als nergens in verloren gaan.
Maar blijf tegen mij praten,

ook al hoor ik je niet.