Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten
(2014)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 29]
| |
III | |
[pagina 30]
| |
Tijd zonder voortijd aant.1De blijvende dreiging van nonomia cara,
onbestemde superzwerm die op je afkomt,
je insluit
en in zich opneemt.
En vluchten, vluchten
een andere faseruimte in,
een andere
verbaal aandoende faseruimte.
Remigreren, dus.
| |
2En weer even terug naar de trage voortijd,
toen de hemel en de sterren
vlakboven
de hoofden van onze voorouders hingen,
bijna aanraakbaar.
Alles nog spontane generatie.
De lucht
bezwangerd met stuifmeel uit andere dimensies.
Ronde binnenhorizonnen.
Tijd zonder voortijd,
met de mens als mythe.
Einde en begin ineen.
Eindbegin.
| |
[pagina 31]
| |
3En dan opnieuw een plotseling optredende
genetische turbulentie
als luchtturbulentie.
Wildvreemde nakomelingen geconcipieerd
uit slapende mutaties,
nieuwe voorvormen van zijnsmutaties.
En hoe nader de huidige realiteit,
hoe groter het gevoel van verwijdering.
* *
Domein alleen toegang voor onbevoegden.
|
|