Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 44]

Ongetempereerde natuurmuziek

Met pijnlijke knokkels van het

op gebalde handen lopen,

grazend tussen overgevoelige bloemen,
zich een enkele keer oprichtend

om aan laaghangende wolken te lekken,

de van mannadruppels druipende.

Troepen ongetempereerde renpaarden op syncopische poten
roffelen als hoquetuswindvlagen voorbij.

Alleen die rugheuvels zonder berijders

rijen zich isometrisch

tegen de achterliggende alpen

van nog hogere orde,

hij, sinds mini-eeuwen genatureerd aan de voet ervan.

En poogt, volledig geharmoniseerd, en vervuld
van neonatuurromantiek en polyritmiek,
zich voluit mee te musicaliseren.

*

En zo, buitelspringend in dubbele salto's,

danst hij

over een voortdurend verspringende nulmeridiaan,
dezelfde die door alles & iedereen heenloopt.