Binnenstebuitenwereld

[p. 49]

Moloch

Die dag. Vuurtoren met zwart zwaailicht.

Een man uit sterk verdichte schaduwen.
Pupillen van gitzwart laserlicht.

Zijn stem vol

universeel antigeluid. Donkere detective
speurend naar niets, steeds één moment zichtbaar
en dan weer niet,

toch alomtegenwoordig.

En steeds is de aarde één moment schaduwdood.

Daar loopt hij, flikkerend braakland onder zijn voeten.
Loopt in het ongelooflijke

tot alles ongelooflijk wordt.

Zijn zijn is zijn zijn en ik geloof het

bijna,

bijna een proto-ik, al het denkbare verslindend:

de ingewandachtige steden, pseudo-lichaamslandschappen,

de trias antipolitica van de dieren, het ongelovige gras

en de thuisloze tegenvoeters, plus andere

dubbelduidige verschijningsvormen.

Die man.

En herhaalde na xtienjaar vertwijfeld:
Ga uit mijn hoogtezon en verdwijn uit je ogen!

✦

Vandaag heb ik ál schaduwboksend

die buitenman in mij gedood.