Virtualia. Teletonen. Even- en nevenbeelden

[p. 87]

Zich verwijderende einders

Raadselachtig als de hermetische zwaartekracht
of als - ziedaar - het totale omhoogvallende heelal
met de triljoenen grillig bewegende sterren,

waargenomen

door een telescoop met een oculair

van twee menselijke ooglenzen.

Op weg naar een natuurlijk observatorium
de vrolijk vrijwielende fietser

voor wie alle bekends

vreemd is, ook het zelfvervreemdende.

Hij voorziet het, jaja, vóórziet het

en hoort

de meest vreemde geluiden

in de muziek der biosferen.

*

Dan toch weer het talige heelal ineengekrompen
binnen de beweeglijke grenzen van het eigen lichaam -
mét het buitenbesef van de vele zich ál sneller

verwijderende einders.

En weer even verloren gaan in de een of andere
verstilde oerknal,

die ik blijkbaar alleen voel.

*

En weer bijna ontheven verder leven

op de nulervaringen van geleende lichamen.