Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De ring fan it ljocht (1976)

Informatie terzijde

Titelpagina van De ring fan it ljocht
Afbeelding van De ring fan it ljochtToon afbeelding van titelpagina van De ring fan it ljocht

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

XML (1.18 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

verhalen


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De ring fan it ljocht

(1976)–Ype Poortinga–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Fryske folksforhalen


Vorige Volgende

Fan Anske, de moundersfeint en de bakkersfeint

Op in sneintomiddei gienen Anske en de moundersfeint en de bakkersfeint út to kuijerjen op 'e heide. Anske dat wie ien, dy koe mear as in oar, hwant hy hie in ûnderhânsk stokje fan twahûndert poun. Doe't se sa in pear ûre roun hienen, waerd it forskriklike damp en se rekken it paed bjuster. Op 't lêst, doe't it al tsjuster waerd, doe kamen se by in âlde moune en se bislueten om dêr de nachts mar to bliuwen.

De oare moarns gienen Anske en de moundersfeint nei 't lân to arbeidzjen, mar de bakkersfeint soe mar yn 'e moune bliuwe. Se hienen dêr noch in sek moal foun en dêr soe hy pankoeken fan bakke en as it itenstiid wie soe er de klok liede. Doe't er sa in pear pankoeken klear hie hearde er ynienen in stim dy't sei: ‘Ma'k 'n pannekoek, meneer?’

Hy seach om en dêr stie in ierdmanneke. ‘Och’, tocht er, ‘lit my de lytse man mar ien jaen’. En hy joech it ierdmanneke in pankoek en gie wer fierder mei bakken. Mar hy wie noch mar krekt wer oan 'e gong, doe hearde er al wer: ‘Ma'k 'n pannekoek, meneer?’ ‘Och’, tocht de bakkersfeint by himsels, ‘de iene wol hwat en de oare neat, dat is net earlik’. En hy joech it twadde ierdmanneke ek in pankoek en bigoun wer to bakken. Mar hy wie noch mar krekt wer oan 'e gong, doe wie der

[pagina 139]
[p. 139]

alwèr in ierdmanneke. Dy joech er ek in pankoek en sa gie dat hieltyd fierder.

Doe't it op 't lêst tiid wie om de klok to lieden, doe hied er noch mar trije pankoeken klear. En doe't Anske en de moundersfeint thúskamen doe wienen se der mar min oer to sprekken dat de bakkersfeint safolle pankoeken weijown hie en dat se nou sels tomin hienen. De oare deis soe dêrom de moundersfeint mar yn 'e moune bliuwe to pankoekbakken.

Sa gienen de oare deis Anske en de bakkersfeint nei it lân ta en de moundersfeint bigoun to bakken. Mar hy wie noch mar krekt oan 'e gong doe hearde er al in stim: ‘Ma'k 'n pannekoek, meneer?’ Mar hy die krekt as dat er neat hearde en bakte gewoan troch. Mar it ierdmanneke houde salang oan dat op 't lêst forfeelde it de moundersfeint en hy joech him in pankoek en bigoun wer to bakken. Mar hy wie noch mar krekt oan 'e gong doe hearde er al wer fan: ‘Ma'k 'n pannekoek, meneer?’ En sa gie it troch en doe't it op 't lêst tiid wie om de klok to lieden, doe hie er noch mar in lyts steapeltsje pankoeken klear.

En doe't Anske en de bakkersfeint fan 't lân kamen, doe wienen se fansels min to sprekken oer de moundersfeint, dat er sa dom west hie. ‘Sa moat it net wer’, tocht Anske by himsels. En de oare deis gienen de moundersfeint en de bakkersfeint nei 't lân ta en Anske bleau yn 'e moune to pankoekbakken. Hy wie noch mar krekt oan 'e gong, doe hearde er in stim: ‘Ma'k 'n pannekoek, meneer?’ Mar Anske die krekt as dat er neat hearde en bakte troch en de steapel waerd hieltyd greater. Mar it ierdmanneke frege fierder: ‘'n Pannekoek meneer? 'n pannekoek meneer?’ En wylst de steapel woeks waerd Anske hieltyd lilker oer dat gefreech. En op 't lêst waerd er sa mâl, dat hy naem de pankoek dy't er krekt bakt hie en smiet dy it ierdmanneke ta. ‘Dêr dan’, raesde er.

Mar it ierdmanneke hie de gleone pankoek op 'e holle krigen en it wie allegearre bloed. Doe samar ynienen wie it ierdmanneke fuort. Der wie allinne noch mar in spoar fan bloeddrippen to sjen.

Doe lette Anske de klok en de moundersfeint en de bakkersfeint kamen thús en Anske fortelde har hwat der bard wie. Doe namen se in lang tou en folgen meiïnoar it spoar fan bloeddrippen troch de heide. Op 't lêst kamen se by in djip gat yn 'e groun en dêr houden de bloeddrippen op. Se praetten dêr hwat oer en doe soe as earste de bakkersfeint mar nei ûnderen. Stadich lieten se him sakje en hy rôp: ‘Laat maar sakke, der is wel grond; laat maar sakke, der is wel grond’.

Mar op 't lêst waerd er binaud en hy rôp: ‘Haal op, haal op, der is geen grond!’ Doe waerd er wer nei boppen lutsen en nou soe de moundersfeint mar nei ûnderen. Se lieten him sakje en hy rôp: ‘Laat maar sakke, der is wel grond’. It duorre wol hwat langer as by de bakkersfeint, mar doe ynienen rôp er ek: ‘Haal op, haal op, der is geen grond!’ Se loeken him wer omheech en nou soe Anske it mar ris bisykje. Dy kaem noch djipper as de moundersfeint, mar op 't lêst like it him dochs net goed ta en hy rôp: ‘Haal op, haal op, der is geen grond!’ Mar de beide oaren tochten: ‘Dy greatske Anske kin dochs altyd alles it bêste, lit him der nou mar bliuwe’. En se lieten it tou los, dat Anske dy foel en foel hieltyd djipper ont er op 'e boaijem wie.

Doe't er dêr hwat oan it tsjuster wend wie, seach er in lange gong mei doarren en foar de earste doar siet in skodholle mei ien kop. Doe ûnderhelle Anske syn ûnderhânsk stokje fan twahûndert poun en sloech de skodholle op syn kop en doe gie dy oan 'e kant. Anske die de doar iepen en dêr siet in hele moaije prinsesse. Anske naem har mei nei it tou, boun se dêr oan fêst en rôp: ‘Haal op, 'n prinses!’

[pagina 140]
[p. 140]


illustratie

En syn maten hellen har nei boppen.

Foar de twadde doar siet in skodholle mei trije koppen en Anske ûnderhelle wer syn ûnderhânsk stokje en sloech de skodholle op al syn koppen en doe gie dy ek oan 'e kant. Anske die de doar iepen en dêr siet in prinsesse, noch moaijer as de earste, op in kiste fol sulver. En Anske boun de prinsesse oan it tou en rôp: ‘Haal op, alweer 'n prinses!’

Foar de tredde doar siet in skodholle mei sawn koppen en Anske ûnderhelle syn ûnderhânsk stokje en joech alle sawn koppen in slach en doe gie dy skodholle ek oan 'e kant. Anske die de doar iepen en dêr siet de aldermoaiste prinsesse op in kiste mei goud. En Anske boun har oan it tou en rôp: ‘Haal op, alweer 'n prinses!’ En doe't se it tou wer dellitten hienen doe gie Anske sels nei boppen en naem al it goud en sulver mei en hy naem de aldermoaiste prinses as syn frou.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken