Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De ring fan it ljocht (1976)

Informatie terzijde

Titelpagina van De ring fan it ljocht
Afbeelding van De ring fan it ljochtToon afbeelding van titelpagina van De ring fan it ljocht

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

XML (1.18 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

verhalen


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De ring fan it ljocht

(1976)–Ype Poortinga–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Fryske folksforhalen


Vorige Volgende

It sil wol knipe...

Der wie ris in skipper dy't oan 'e wâl lei en nearne gjin fracht krije koe. Se krigen it hwat langer hwat earmer en op 't lêst hiene se neat mear to iten en to biten. En op in joune dat de skipper op 'e lûken sit to fiskjen komt der in man op 'e kant en dy bigjint tsjin him to praten: ‘Jo hawwe it mar noflik, skipper - jo sitte mar rêstich op it skip hwat to fiskjen. Sa'n libben liket my wol moai ta’. ‘Sa moai is it net’, antwurdet de skipper, ‘ik liz hjir al tiden foar de wâl - wurk is der net en ik sit hjir net foar myn plezier to fiskjen, mar om to bisykjen noch hwat yn 'e panne to krijen’. Dan seit dy man: ‘Skipper, ik ha wol wurk foar jo. Fannacht om tolve ûre kom ik werom; dan geane jo mei my en as jo it wurk dat ik jo opdraech goed útfiere, sille jo noait wer earmoed kenne’. It kaem de skipper al hwat nuver foar, mar dat koe him net folle skille. Hy tocht, nou ja, ik sil wol sjen hwat it is, en hy sei neat tsjin 'e frou.

De jounes om tolve ûre - de frou lei al op bêd - siet er op 'e lûken to wachtsjen.

[pagina 170]
[p. 170]

Doe kaem de frjemdling der wer oan en sei: ‘Kom mar en nim in sek mei!’ De skipper gong mei de sek oer de earm mei. De frjemde stapt op in great gebou dat dêr stiet ôf en hy rint samar troch de doar hinne. En de skipper stapt ek dwers troch de doar hinne efter him oan - hy wie sa forbjustere dat hy der eigentlik net goed bisleur oer hie hwat der bart. En dan rint er mei de man nei in kelder ta. De keldersflier is alhiel bidutsen mei goud- en sulverstikken. De man seit tsjin him: ‘Hjir is in skeppe. Skep de sek fol mei jild dat hjir leit, mar dan ek oan 'e kop ta fol, dat der gjin sint mear by kin! Byn him ticht en draech him hjirwei - jo krije jou part der fan’. De skipper seach him forheard oan. Hy bigriep wol dat it lang net doogde, mar hy bigoun de sek doch fol to skeppen. Mar wylst er dêrmei dwaende wie, glied der in jildstik fan 'e skeppe ôf en dat kaem skean tsjin 'e muorre op to stean. Op dat jildstik stie in krús. Doe sei de frjemdling: ‘Nou sitte wy hjir opsluten, salang't dat jildstik mei in krús der op dêr sa skean tsjin 'e muorre stiet. Der is mar ien ding dat jo en my helpe kin: jo moatte dat jildstik dêrwei krije. Ik wol jo gjin kwea dwaen, en ik sil jo myn tank biwize as jo dat dogge’. Nou wie de skipper der wis fan, dat it de duvel wie, mar likegoed gong er hinne en krige dat jildstik der wei. Op itselde stuit waerd de duvel wei troch de muorre en de skipper bleau mei de sek mei jild efter yn 'e kelder. De doarren sieten fêst en hy koe der net út komme.

Dêr sit er de hiele nacht en de oare moarns komme de minsken dy't dêr arbeidzje yn 'e kelder, fine dêr de skipper en leverje him oer oan it gerjocht. As er yn 'e gefangenis sit stapt de duvel troch de muorre hinne by him yn 'e sel en seit: ‘Jo sitte hjir nou wol, mar ha mar gjin noed - ik lit jo net yn 'e steek. As se jo hwat freegje, dan moatte jo neat oars sizze as: ‘It sil wol knipe, mar ik kom der wol út’. En dan fordwynt de duvel wer. De skipper wurdt troch it gerjocht forheard, hy komt sels op 'e pynbank torjochte en se bisykje him ta in bikentenis to bringen. Mar op alles hwat se him freegje seit er oars neat as: ‘It sil wol knipe, mar ik kom der út’. Op 't lêst wurdt er ta de dea foroardiele en wer yn 'e sel opsluten yn ôfwachting fan de eksekúsje.

De duvel wie ûnderwilens yn 'e gestalte fan 'e skipper by dy syn frou op it skip kommen. Hy praette wol mei har, mar folle wurden krige se net fan him. De oare deis sei er tsjin har: ‘Ik keapje fûken, hwant ik wol fiskje’. Dat wie de frou bêst en de man bigoun to fûkefiskjen en to poeren op iel, en it wie alderraerst hoefolle as er fong. Hy forkocht hyltyd mear fisk en it duorre net lang doe stie de frou mei in diske mei fisk op 'e merk en se fortsjinnen safolle dat se dik sinten oerhâldden. Alles hwat der fortsjinne waerd naem de man yn ûntfangst. Hy sei: ‘Ik bergje it wol op’, en de frou wist net hwer't er it biwarre. It wie har wol opfallen, dat er net mear by har slepte. Altyd hie er hwat oars. Nachts wie er warber - mei de boat gong hy der op út of hy siet to poeren, en oerdei praette er wol mei har, mar it wie net mear sa't it tofoaren west hie. Ek dêr skikte se har yn - och, har man hie 't drok, en der wiene sinten, se koene it der better fan nimme.

De jounes foar de útfiering fan it deafonnis stapt de duvel wer troch de muorre by de skipper yn 'e sel. Hy seit: ‘Jo hawwe jou wurk goed dien. Jo kinne nei hûs gean - ik nim it fan jo oer’. Dan bringt er de man bûten de gefangenis en seit: ‘Jo fine thús fûken. Ik haw de hiele tiid fiske, de fûken steane yn 't wetter. Set se tonei op itselde plak as dêr't ik se set ha; gean troch mei fiskjen en lûk jo fierder nearne hwat fan oan. En jou bileanning sit ûnder it roer yn it wetterfetsje. It sil jo goed gean. Myn wurk komt nou’. De skipper komt wer thús en syn frou wit net, dat it

[pagina 171]
[p. 171]

net deselde is as dy't niis by har weigongen is. Mar se fornimt wol, dat er wer krekt as foarhinne is. De skipper sjocht yn it wetterfetsje dat ûnder it roer stiet. Wetter sit der net yn, mar it sit oan 'e kop ta fol mei goudstikken.

De duvel bliuwt, noch altyd yn it stal fan 'e skipper, yn 'e sel. De oare moarns bitiid komme de beulsfeinten en bringe him nei de galge. Dêr leit de beul him de strop om 'e hals en seit: ‘It sil wol knipe, mar ik tink net dat jo der út komme’. Hy wol de strop tichtlûke, it is safier. Mar dan lûkt de duvel de holle út 'e strop en seit: ‘As it der doch om knypt, kin ik jo better meinimme as dy earme skipper’. Hy pakt de beul en nimt him mei. De minsken der om hinne steane forbjustere to sjen nei it wûnder dat hjir bart. En de skipper, dy't der op it skip ek nei to sjen stiet, seit tsjin de frou: ‘De duvel is doch de minste noch net’.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken