Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De ring fan it ljocht (1976)

Informatie terzijde

Titelpagina van De ring fan it ljocht
Afbeelding van De ring fan it ljochtToon afbeelding van titelpagina van De ring fan it ljocht

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

XML (1.18 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

verhalen


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De ring fan it ljocht

(1976)–Ype Poortinga–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Fryske folksforhalen


Vorige Volgende

Lânshier bitelje

Under de reek fan Dokkum wennen in stikmannich boeren dy't de pleats hierden fan in lânhearre to Ljouwert. Ien fan 'e boeren soe dêrhinne mei de hier, mar hy wie noch mar krekt ûnderweis of der roun twa kear in roetswarte kat foar de tilbry lâns. Hy kearde syn reau en ried wer nei hûs. Hjir koe gjin seine op rêste. Doe soe dan mar in oare boer nei de lânhearre, mar dy hearde de jounes foar de reis trije kear efterelkoar de deafûgel (de ûle) roppen yn 'e beam foarhûs, dat hy seach der ôf. Lykwols, it bigoun to driuwen en op 'e uterste termyn dat de hier bitelle wurde moast, wiene se noch net út 'e rie.

Doe kaem ien fan 'e boeren op in snoad idé. Hy hie de moarns bitiid in grouwe hazze op syn gerjochtichheit foun, dy't mei in poat yn in strûp siet. Hy hie him ûnder de pikestjelp set en it bist wie sa libben as in hart. Elkenien wist dat in hazze snijsume hurd rinne kin en dat er sadwaende noch wol op 'e tiid yn Ljouwert wêze koe. As se him nou ris de sinten meijoegen. De oare boeren sloegen har fornimstige buorman op it skouder. De hazze soe in kreas briefke mei ha foar de lânhearre en in ponge mei goudjild.

Se bounen de hazze mei in eintsje byntjern in brief ûnder de sturt en hongen him de ponge mei jild om 'e nekke. Krekt soene se him loslitte, doe't de iene boer sei: ‘Hy kin 't adres op 'e brief net lêze, hwant hy hat leau 'k gjin each ûnder de sturt

[pagina 264]
[p. 264]


illustratie

sitten’. Se hawwe de hazze ûnder de sturt sjoen en se wiene it der oer iens, dat it gjin triennen wiene, dy't der út rôllen, dus it soe wol gjin each wêze dat dêr siet. Se ornearren, dat se it de hazze ek wol sa goed úttsjutte koene, hwer't er lâns koe en hwer't er wêze moast. It maklikste en koartste paed wie fan Dokkum nei Burdaerd en dan by de Ie lâns oer Bartlehiem. Fan Wyns nei Lekkum koe er dan it binnenpaed nimme. As er it wetter mar yn 'e gaten hâlde koe er it paed net bjuster wurde. Lânhearre wenne oan 'e Grinzerstrjitwei en dat foun o sa maklik.

Se tochten, dat de hazze skoan yn ien dei hinne en werom koe en se soene de jouns om seis ûre op itselde plak op him wachtsje om to hearren hwat lânhearre sein hie. De iene boer foun, dat de hazze ûnderweis doch wol ris oanstekke kinne moast. Dêr wiene se it oer iens en se woene him in grouwe stûr ekstra meijaen. De iene ornearre, it wie de baes en doch de stûr by it oare jild yn 'e ponge, mar dêr woene de oaren neat fan witte - men hoegde op 't lést de kat ek net op 't spek to binen. As sa'n hazze yn 'e ponge mei jild omklauwe moast om syn stûr to sykjen, dan koe de forlieding him ris to great wurde, of der sieten miskien skobberts yn 'e herberge dy't him de sinten ûntfytmannen. Né, dat moast perfoarst net. Mar hwat dan? Ien fan 'e snoadsten foun, hy moast dy stûr mar yn syn eigen beurs hawwe en hy wiisde op 'e hazze syn ear. Mar se wisten net, hokker ear oft de hazze syn beurs wie, hwant oan wjerskanten fan 'e kop siet in gat. Men koe in boade net foar de holle stjitte, dêrom it wisse foar it ûnwisse - se treauwen yn elk gat in stûr. Ien fan 'e boeren siet yn 'e tsjerkeried en dy lei it de hazze noch hurd op om him net mei de greatestedsfroulju ôf to jaen, hwant dan koe it wol ris raer biteare. Se wiisden langear noch ienkear it koartste paed en doe lieten se him los.

[pagina 265]
[p. 265]

De hazze bleau efkes forheard sitten en de boeren seine tsjin elkoar: ‘Dit is ien mei oerliz - hy lit earst noch efkes goed yn him omgean hwat wy him sein ha’. Doe sette de hazze de sokken der yn; yn earsten gong it krekt de goede kant op en de boeren wiene optein. Mar foar in sleat draeide er om en stoude noch helte hurder de oare kant út. In pear boeren bigounen to roppen: ‘Hou ju! Greate sokses, is 't dy nou al forgetten hwat wy sein hawwe! Werom, siz ik dy!’ Mar ien fan 'e boeren sei bidaerd: ‘Freonen, freonen, wês doch wizer! Sa'n hazze, dy't hjir wennet, ken ommers alle hoeken en hernen. Hy sil wol in paedtsje witte dat ús ûntkommen is’. En se gongen allegear tofreden nei hûs.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken