Gedichten. Deel 1

[p. 132]

't Bedrogh der Droomen.

Elk maek' staet dat Morfeus zonder

Trouwe is. goôn kleeft valscheit aen.

'k Was eens vroeg te bedt gegaen;

Venus star was nogh niet onder;

Zy scheen klaerder dan de maen.

'k Hadt myn oogen pas geloken,

Of een honigzoete droom

Gaf myn' lust den lossen toom.

Vaele schimmen, zwarte spoken

Quelden my met angst noch schroom

Hooge hemel, als ik weder

Aen dat droomen denk! hoe bly

Quam myn Klorislief me by!

Op het dons leî zy zich neder,

(Zoudt gy zweeren) aen myn zy.

Minnaer, (scheenen my de reden,

Die haer ambrozynen mont

Door myn ooren zielwaert zont)

[p. 133]

 

Gy hebt lang genoeg geleden.

 

Zalf en heel uw minnewont.

 

Dat was heuglyk. 't sneeude rozen.

 

Kloris is de schoonste maegt

 

Die gy van uw leven zaegt:

 

'k Had haer wis niet blint gekozen,

 

Schoon haer strafheit my mishaegt.

 

'k Magh nu, dacht ik, wel trotseren

 

Alle minnaers die 'er zyn.

 

Alle minnaers? wat 's Jupyn

 

Zonder gout of looze veêren?

 

Zet zyn luk beneden 't myn.

 

Midden in die zaelge weelde

 

Maekte een godtloos nydigh dier

 

Al te mislyk een getier.

 

't Scheen den hont myn heil verveelde.

 

'k Wensch den huiler ver van hier.

 

Slaep en lief en vreugt verdwenen.

 

Och hoe sloot my 't hart van rou!

 

'k Wist niet wat ik denken zou.

 

Kloris, kunt gy dan nogh heenen

[p. 134]

 

Als ik u omarremt hou?

 

Koomt nu, wichlaers, starrenraders,

 

Droombeduiders, 't zy wie 't zy,

 

Zegt me: (dat uw kunst bedy')

 

Voedt myn lief nu min in d' aders,

 

Of is zy nogh wars van my?

 

Rasch, in 't krieken van den morgen,

 

Ging ik, om dit avontuur,

 

Daer ik d' oorzaek van myn vuur

 

Aensprak: 'k mogt niet langer borgen.

 

Min maekt eeuwen van elk uur.

 

Blyft ge dan nogh kout en steenigh,

 

Alsof 't stadigh by u vroor?

 

Wat, Pigmalions ivoor

 

Wert in 't endt wel warm en Ienigh:

 

Kloris, geef my eens gehoor.

 

'k Ging, gunstzeker dacht me, al ronder

 

Haer myn' nieuwen droom verslaen;

 

Maer, ocharm! 'k most troostloos gaen.

 

Acht geen' droom al vleit hy wonder:

 

Nimmer komt' er winst van waen.