Gedichten. Deel 1

[p. 189]

Dankoffer aen Erato.

O Erato, die, klaer van stem en edel,

Diones groote daden zingt,

En naer de maet van uw vergulde vedel

Kupidoos dartle voeten dwingt

Wanneer hy danst aen zyn vrou moeders handen;

U zy dees lofzang toegewyt,

Naerdien uw hulp my voor de felle tanden

Der bitse nydigheit bevryt.

'k Heb 's vollex gunst door uwe gunst verkregen,

En leve en zweve op ieders tong.

Elk wyst my na, en zegt, tot my genegen:

Daer gaet hy die van Venus zong.

O heerlyk loon voor zoete mymeringen!

Lof, Erato, lof lof. ik kon

[p. 190]

 

Door u Godin, wat doet u t' sagen? zingen,

 

En voorts De zuster van de zon.

 

Zie: na het scheên der dikke duisternissen

 

Sloeg Memnons beelt geluit met klem.

 

Als 't u belieft verkrygen stomme visschen

 

Een zangerige zwanestem.

 

Gy zyt het die met liefelyke toonen

 

Uw acht gezusters overtreft.

 

Och kost ik u naer uw verdiensten loonen;

 

U, die my uit het stof verheft

 

En opvoert daer de Hemelgoden eeten!

 

Godin, indien ik eer verdien,

 

Dat heb ik u alleenigh dank te weten:

 

Dien tracht ik u thans aen te biên.

 

'k Zal in myn hart u hooge tempels bouwen

 

En dankaltaren naer uw' staet:

 

En jaerlyx u een' heilgen feestdagh houwen.

 

Ondankbaerheit is 't quaetste quaet.