Gedichten. Deel 1

[p. 394]

Aen den heer Adriaen Swalmius,
Advokaet, enz. enz.

Wist gy, o SWALMIUS, hoe zeer

Ik thans uwe overkomst begeer

Gy zoudt misschien de stadt verlaten,
En kiezen op een' schoonen dagh
De ruimte voor 't gewoel der straten,
Dat licht uw ziel verveelen magh.

Indien 't geluk my hierin dient

Zal ik voor u, myn waertste vrient,
Den akkerrykdom openzetten.
Gy zult u aen een' kleinen disch
Met ongekochte veltbanketten
Verzaden zonder hindernis.

[p. 395]

 

Ook zult gy, door het wout geleit,

 

Den voetstap van d' onnozelheit

 

Der eerste werelt hier bespeuren.

 

Dat boersch en ront gezigt ontsluit

 

Somwyl de vaste boezemdeuren.

 

En laet d' onnutte zorgen uit.

 

Geniet gestaêg den rykdom niet,

 

Maer duik eens neder onder 't riet

 

Van 't laeg gebou, in groene dalen.

 

Verandering geeft nieuwen lust.

 

Men vint in onversierde zaelen

 

Niet zelden onverzierde rust.

 

Beweeg ook uwe ELIZABETH

 

Dat onze staet haer niet belett'

 

Myns vaders hoef en haert t' aenschouwen.

 

Zoo my dees wensch gebeuren mogt

 

Ik roemde dat de kroon der vrouwen

 

Met d' eer der mannen my bezocht.