Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Gedichten. Deel 2 (1728)

Informatie terzijde

Titelpagina van Gedichten. Deel 2
Afbeelding van Gedichten. Deel 2Toon afbeelding van titelpagina van Gedichten. Deel 2

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (2.29 MB)

ebook (4.04 MB)

XML (0.56 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Gedichten. Deel 2

(1728)–H.K. Poot–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Aen den heer en meester Willem van Loo,
Advokaet voor den hove van Hollant.

 
Voor lang, oprechte Vrient, heb ik al blyk ontfangen
 
Van uw mildadigheit;
 
Die wort nu door myn kunst, maer met beschaemde wangen,
 
Deez' spaden dank gezeit.
 
Wat heeft zich menigwerf uw ryke gunst ontloken
 
Voor my in gift op gift!
[pagina 28]
[p. 28]
 
Hoe dikwyls lustte 't u myn' yver aen te stoken
 
Met een beleefde drift!
 
Uw heuscheit heeft my des wel hoog en dier verbonden
 
Tot roemen van uw' naem;
 
Maer die hecht deugt aen geest, en 'k heb noit pen gevonden,
 
Hiertoe naer eisch bequaem.
 
Ook waer myn dicht onnut, vermits uw trou en wennis
 
Doen weten wie gy zyt.
 
Dus dragen Hollants Hof en Akademi kennis
 
Van uw verstant en vlyt.
 
Ik bid u, stel my niet in 't snood getal der vleiers:
 
Ik haet hun treken fel.
 
Zy noden ons te gast, maer schaffen slangeneiers.
 
Wie voer daer oit mê wel?
 
Neen zeker, neen: ik durf op 't heiligste betuigen,
 
Dat ik in u bevind,
 
Wat eer de gunst verdient die minder weet van buigen
 
Dan rotsen in den wint.
 
Doch 't lust my eenmael van my zelven wat te spreken.
 
Verschoon dees rymery:
 
Zoo moete, o Jongeling, u nimmer iet ontbreken
 
Van al wat wenschlyk zy.
 
Pryswaerde Heer van Loo, de boeken, my geschonken
 
Door u, met gul bescheit,
[pagina 29]
[p. 29]
 
Doen myn verdwaelde ziel bedaren, schier verzonken
 
In onverschilligheit.
 
Ik heb my lang vermaekt in zinnelooze wysheit
 
En kennis zonder wigt.
 
Nu eert gy my met blaên wier eerentfeste grysheit
 
Myn' boezem streelt en sticht.
 
Uw vrientschap zweemt dus niet naer 't grafschrift der vorstinneGa naar voetnoot*
 
Dat aenboodt, maer niet gaf.
 
Gy slacht een' braven arts (dat elk uw deugden minne.)
 
Die kranken bergt voor 't graf.
 
Hiervoor bedank ik u, maer heb'er by te zeggen
 
Wat my weêrvaren is.
 
't Gewapend zwerkheir scheen zyn magt korts aen te leggen
 
Tot myn verandernis.
 
Ik zagh Gods blixempyl de zwarte wolken scheuren,
 
By nacht in 't naeuwe ruim:
 
De donder lichtte schier de goude hemeldeuren.
 
Van haer' metalen duim:
 
Het aerdryk beefde alom van 't schor geloei der winden:
 
D'ysbrokken vielen dicht.
 
Men kon den ingang toen des dootschen afgronts vinden,
 
Maer maen- noch starrelicht.
 
't Was zulk een weer misschien omtrent toen Jakobs erven
 
Ontfingen 's Hemels wet;
[pagina 30]
[p. 30]
 
Of toen acht maeiers eens verkeerden by de garven
 
In steenen, half verplet.
 
'k Vloodt uit een eenzaem velt, en riep de wetenschappen
 
Te hulp met wensch op wensch;
 
Maer voelde van de doot my op de hielen trappen.
 
Helaes, wat is een mensch!
 
Hoe rasch en vlak viel myn filozofy in duigen,
 
Van angst en schrik vermant!
 
Het blazen van Godts mont kan yzerklippen buigen,
 
En wringen uit haer' stant.
 
Toen wraekte ik 't heiloos padt van elx ontuchtigh leven,
 
En voelde my bereit
 
Om door een stil gedragh voorts eene schets te geven
 
Der ingetogenheit.
 
Vraegt ge ook wat ik nu doe; men dicht wat als we kunnen:
 
Doch waertoe dit gezegt?
 
Bezie 't, en koom myn zorg in Abtswout eens verdunnen,
 
'k Zal wyzen waer het legt.
 
Ten oosten dezer buurt bespoelt de Schie haer boorden,
 
Ten zuiden blaeut de vest
 
Van 't smookende Schiedam, Delf heft zich op in 't noorden
 
En Schiplui deist in 't west.
 
In deze wyk leef ik op heden als een koning,
 
Dat is, van zorg schier grys;
[pagina 31]
[p. 31]
 
Ook schier als Adam in den Lusthof, want myn wooning
 
Telt veel verbode spys.
 
Ja zeker, Abtswout zal naer Eden wat gelyken,
 
Indien men 't wel beziet;
 
Maer geen gebodt doet ons den boom der kennis wyken;
 
Die staet 'er thans nogh niet.
 
'k Zie echter met vermaek daer gras en bloemen groeien,
 
En eer de waerde reên:
 
Ook wensch ik daer, myn Vrient, dat lang uw geest magh bloeien
 
Tot nut van 't algemeen.

voetnoot*
Semiramis.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken