Gedichten. Deel 2

[p. 265]

Op het Huwlyk van den heere Hermanus Meier en joffrouwe Helena van Arrewyne,
In echt vereent den XXV van Grasmaent MDCCXXIII.

Vrou Venus schenkt niet meer aen Paris 't puik der jofferen,

Maer huwt door reine min Heleen aen Podalier.

De Heelkunst zal in hem zich aen de Schoonheit offeren.

Brengt mirten nu en koele roozeblaên,

Met lentedau belaên,

En gaet in Febus hof om heiligen laurier.

Laet ook het Rynsche vocht de bruiloftsweelde queeken:

De gulde Cytheré haet Libers gaven niet.
O Speelgenooten, laet de feest geen vreugt ontbreken.

Wy zagen daer de drie Bevalligheên

Met Juno binnen treên.

De jonge Hymen juicht, en zingt een vrolyk liedt.

[p. 266]

 

Daer dus de trou begint kan my haer zwier verrukken;

 

Zy tart met hemelsch zoet den honigh van Hymet.

 

Wat lustigh paradys der kruidige Molukken

 

Haelt met zyn' geur, die yders hart verheugt,

 

By zulk een huwlyxvreugt?

 

Hier spreiden trou en min 't gezaligt bruiloftsbedt.

 

Dat leet noch ongeval uw bloeiend heil verkorte,

 

O wel gelukkigh Paer, door vaste min verknocht;

 

Maer dat nu d' overvloet den vollen horen storte

 

In uwen schoot, naer myn oprechte bê,

 

En d' altytmilde vrê

 

Uw wooning noit verlaete, of immer dien' herzocht.

 

Heer Bruîgom Meier, eer de jofferlyke zeden

 

Van uw begaefde Bruit die gy verkoren hebt.

 

Zy zal haer' lentetyt aen uwe jeugt besteden.

 

Uw beider vreugt groeie aen, na 't echtbesluit,

 

Door frisse spruit op spruit,

 

En 't heil verzelle uw min zoo lang gy adem schept.

Voor den Heer Jan Buis Egbertszoon.