Gedichten. Deel 2 (1728)

Gedichten. Deel 2

(1728)–H.K. Poot– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 273]


[pagina 275]

Lyk- en grafdichten. Ter Lykstaetsie van den weledelen gestrengen heere en M^r. Feltrum de Vries, Raedsheer in den hoogen raedt, enz. enz. Hoe smoort de vreugt in grondelooze putten! Hoe groeit de jammerstof! De donkre doot ontziet de schaemle hutten, En klopt aen 't Haegsche hof. Aldaer verliest het heiligh zaelverguldsel Zyn' glans en blyden lach, En Themis uit haer blinkend starrehulsel Een schoone flonkerbag. Ga heene, bou uw hoop in 's levens dagen Op staet en achtbaerheit: De Vries, helaes! De Vries wort uitgedragen, En wydt en zydt beschreit.
[pagina 276]
Het licht gaet uit, dat onlangs nogh zoo helder In 's werelts dampen scheen. Maer, mannen, graeft: de ruimste tempelkelder Valt hier te smal en kleen. Met deze star gaen vlyt en wysheit onder En ongekreukte trou; Ook al de lust der braven, in 't byzonder Met druk belaên en rou. Zie 't vroome hooft ten grave nederzygen, Dat moedigh heeft gewaekt; Ja zie den mont der hooge rechten zwygen, Voorheene zoo bespraekt. Hier rusten nu die overmilde handen, Dat minzaem aengezigt, En 't edel hart, dat eeuwigh liên en landen Tot dankbaerheit verplicht. Hoe kan het graf, hoe kan 't betraende marmer Verbergen zoo veel goets! Hoe kan de doot den ongetroosten kermer Verschaffen zoo veel roets! Dees Helt is spâ, maer echter veel te vaerdigh Gescheiden uit den tyt. Wiens deugt was meer 't Raedsheerlyk kussen waerdigh? Dat vraeg vry aen den nyt.
[pagina 277]
Wie droeg ook oit den tabbert met meer luister, Gelieft van 't algemeen? Het onrecht vloodt met purpre schaemt in 't duister, Als hy in 't hof verscheen. Doch 't lot verslyt metaele pronkpilaren En torens van albast. De tyt kan zelf geen' fieren palmboom sparen, Die aengroeit tegens last. 't Hoog Albestier zocht van 't rechtvaerdigh leven Zyns dienaers niet meer blyx, Maer heeft de ziel in 't lustigh ruim geheven Des blyden hemelryx. En schoon wy 't lyk in 't zwygend eergraf zinken; De lauwerkrans blyft groen. 's Mans glori duurt, en zal veel langer blinken Dan 't gout van zyn blazoen. Overleden 1723 den XI van Oogstmaent.

Vorige Volgende