Gedichten. Deel 2

[p. 394]

Veltvryaedje.

Damon. Galathea.

Damon.

Galathea, waerom vlucht gy dus in 't wout?
Wend uw zinnen tot de liefde langs dit hout.
Hebt gy eene geit verloren? sta, ai sta.
Ik koom u een herder veilen voor die schâ.

Galathea.

'k Ben om herders niet verlegen in deez' tyt.
Wilt gy hoeden, hoed u zelven; scheld my quyt.
't Vee kan my geen hinder geven: maer de min
Zou misschien my nederdrukken, los van zin.

Damon.

Dat zyn woorden die uw moeder heeft gesmeet,
En u onlangs ingesteken, tot myn leet.
Maer heur raedt is voor uw jongkheit ongerief.
Hoor de zwaluwtjes eens roepen, 'k Lief, ik lief.

[p. 395]

 

Galathea.

 

Wat de blyde vogels zingen raekt my minst.

 

Wring uit hunne mengelstemmen vry uw winst.

 

't Lust my d' eenzaemheit te vieren, trê op trê,

 

Daer my 't koele gras vervrolykt. d' echt baert wee.

 

Damon.

 

Maer ook weelde, of zon en starren stonden doof.

 

Ai beschou den ryken hemel; en geloof,

 

Dat de stallen zouden quynen, buurt by buurt,

 

Zoo de liefde kon verkouden die nogh duurt.

 

Galathea.

 

Moet men dan de min betrachten in de jeugt;

 

Moet men 't strenge blok ontvlieden van de vreugt;

 

Veeg dan hier met honigkussen 't lyden af.

 

'k Zal met u het groen betreden tot aen 't graf.