Zanglievende uitspanningen

[p. VII]

Voorzang.

Munt het slaan der Filomeelen

Boven alle stemmen uit,

't Vinkje slaat in boschpriëelen

Ook op zijnen toon geluid;

Hofheer wandelt langs zijn vliet.

Veldman arbeid in 't verschiet.

Beemd-en-woudvriend, wel te vreden,
Gaan zich bij 't muziek vertreden.

Neêrlands zangerige dalen

Zijn tans aan den wondertoon

Van bezielde nachtegaalen

Door verheven kunst gewoon;

Zucht voor waare Poëzij

Zet haar uieuwen luister bij;

Dichters van gewijde chooren
Laaten Englenklanken hooren.

Hoor ik zulke kunstelingen,

Dan word deeze vraag gedaan:

‘Durft gij, naast dat hemelsch zingen,

Uw gebrekkig toontje slaan?’

Dan: - Natuur, die voor mij pleit,

Antwoord dus met minzaamheid:

‘Wijsheid heeft mijn groene dreeven

Ook aan 't Vinkje vrij gegeeven.’

[p. VIII]

 

Ja! dit antwoord geeft mij wenken,

 

Om aan vriendelijk geweld

 

Zijn begeerte in zang te schenken;

 

Schoon op zwakker snaar gesteld:

 

Mooglijk vind een matte geest,

 

Die mijn stukjes zingt of leest,

 

Bij de traanen op de wangen,

 

Stof en lust tot lofgezangen.

 

 

 

Mooglijk dringen blijde galmen

 

't Hart van ieder' Siöniet

 

Meer tot Godgewijde psalmen,

 

In Immanuëls gebied:

 

Mooglijk leert het zangbevél

 

Moed en pligt bij 't wijs bestel,

 

Zich aan stof verstandig speenen,

 

Meerder danken - minder weenen.

 

 

 

Jesus! Bron van allen zegen!

 

Die al 't werk bekroonen moet,

 

Wees mijn needrig doel genegen!

 

'k Val uw liefde stil te voet:

 

't Hart, u biddend toegekeerd,

 

Smeekt - zoo 't niet te veel begeert,

 

Dat mijn zangen en gedichten

 

Vreugde kweeken - leeren - stichten.