Zanglievende uitspanningen

[p. 66]

De voorzienigheid.

'k Hoor de gulle veldelingen
Bij den gouden graanoogst zingen,

'k Denk aan U, Voorzienigheid!

'k Denk aan U, daar landerijën
Stad en dorp en stulp verblijën,

En 't gehucht uw gunst verbreid.

't Veldmuziek, ô Opperheer!

Galmt uw goedheid keer op keer:

'k Zal met gulle veldelingen

Uwe menschenliefde zingen

In 't gezegend weêr.

[p. 67]

 

Osirs eik kan tongloos spreeken,

 

In de zwangre tarweweeken,

 

Van uw gunst op 't baarend veld.

 

Gideön bleef rustig dorsschen,

 

En bij 't juichend schooventorsschen

 

Word hem dubbel heil voorspelt;

 

Ruth en Boäs zaamlen veel,

 

En Naömi krijgt haar deel;

 

Ofirs eik kan tongloos spreeken,

 

In de zwangre tarweweeken,

 

Van een grootsch tooneel.

 

 

 

Was uw landschuur, ô Hebreeuwen!

 

In de zegendruipende eeuwen,

 

Volgepropt met weelig graan?

 

Vloeiden melk- en- honigstroomen

 

Langs uw vette en volle zoomen?

 

Lachte u enkel voorspoed aan?

 

Kreeg welëer elk zuiderstad

 

Overvloed uit Sefarad?

 

Gij, vermagerde Hebreeuwen!

 

Kent niet meer die zegen eeuwen,

 

Die gij voormaals hadt.

[p. 68]

 

'k Denk met eerbied aan uw wégen

 

ô Voorzienigheid! uw zegen

 

Deedt gij onverpligt en mild,

 

Op ons ander Kanan druipen;

 

Neêrlands vee en veld en kuipen

 

Zien 't gebrek door U gestilt.

 

Blijf, in ieder jaargetij,

 

Ons met uwe veldgunst bij!

 

Strooi op vloer en beemd en wegen

 

Ofraas aarde en Hemelzegen!

 

Denk vooräl aan mij!