| |
[O Heer! ghy zijt van machten groot]
Na de Wijse: Is hy aen gheen landts-dou?
O Heer! ghy zijt van machten groot,
Voor u is alles naeckt en bloot,
't Is klaer voor uwe ooghen,
O! Heer, mijn kleyn vermoghen.
Want ick heb van my selven niet,
Dan alle swackheyt en verdriet,
Mijn vyandt is van binnen,
O! Heer, helpt verwinnen.
Mijn eyghen wil en ydelheydt,
Dat baert in my veel herten leydt,
't Is my soo leedt, o! Heere,
Als ick mijn leven overweegh,
En sie wat vruchten dat ick dreegh,
't Is al distel en dooren,
Vol onkruyt als te vooren.
Ick weet in my niet goets en is,
Den wil die heb ick wel ghewis,
| |
| |
Maer om 't goet te hanteren,
En vind ick niet, o! Heere.
Ick legh en woel in 's werelts goet,
En doe, o! Heer, gheen ware boet,
Met recht mach ick wel beven,
Dat ick dus eynd mijn leven.
Ick meend altijdt met goet betrou,
O! Heer, dat het noch komen sou,
Dat ick my soud bekeeren,
Maer mijn hoop gaet faeljeren.
Dus mach ick wel suchten met recht,
Om dat ick blijf den ouden knecht,
't Is hoe 'k my keer of wende,
Ick ben mijn raet ten ende.
Ick weet, o! Heer, 't mach dus niet gaen,
Ick ben met mijn sonden belaen,
Wat raet sal ick verflouwen?
O! neen, 'k wil Godt vertrouwen.
En hopen op sijn goedigheyt,
Die duren sal in eeuwigheyt,
Want sijn ghenade is soo groot,
Hy en begeert gheen sondaers doodt,
Maer datse haer bekeeren,
Tot u, o! Heer der Heeren.
Dus, Heer, ghenadigh op my siet,
En troost my doch in dit verdriet,
O! ghy mijn Godt verkooren,
Wilt mijn ghebedt verhooren.
Ghy leert, o! Heer, u jock is soet,
V last is licht, gheeft my ootmoet,
Verleent my hert en sinnen,
| |
| |
Dat mijn ziel rust mach vinnen.
O! Heer, door u voorsienigheydt
Hebt ghy my een pack op geleydt,
Het vleesch is seer verlegen,
O! Heer, helpt my dregen.
Mijn wil is goet, maer 't vleesch is kranck,
Het wil altijdt den ouden ganck,
Wilt my van 't vleesch ontladen.
Ick weet vleeschs lust en ydelheyt
Dat wort dickwils te laet beschreyt,
's Vleesch-lust dat moet ick sterven,
Wil ick Godts Rijck be-erven.
Ick weet, o! Heer, ick wetet wel,
Dat ick niet leef nae u bevel,
Dta mach ick my wel schamen,
Voor u, mijn Godt, met namen.
Och! het weten en baet my niet,
Soo langh ick leef in dit verdriet,
't Is al ydel vertrouwen,
Als men Godts Woordt niet houwen.
't Weten is goedt nae mijn vermoen,
Maer saligh zijnse die het doen,
Door 't geloove met daden,
Ontfanght Godt in genaden.
Dus bid ick u, mijn Godt, mijn Heer,
Om geen rijckdom, noch 's werelts eer,
Maer laet my doch verwerven,
Dat ick mach saligh sterven.
Want dit, o! Heer, ben ick gewis,
Ghy weet wat my van nooden is,
Ick hoop ghy sult my geven
| |
| |
Mijn hoop, mijn troost, mijn saligheydt,
Zijt ghy, o! Heer, in eeuwigheydt,
Want ghy zijt my een goedigh Godt,
Dat ghy my geeft alsulcken lot,
Met recht moet ick u prijsen,
Dus looft mijn ziel den Heer altijdt,
Die u soo heeft gebenedijdt,
Ghy hebt my Heer van der jonckheydt
Bewaert, als metter handt geleydt,
Iae geeft my alles nae mijn wensch,
Maer ick ellendigh swacke mensch,
Blijf noch in sonden steken.
Maer ghy mijn Godt ghebenedijt,
Ick weet dat ghy lanckmoedigh zijt,
Bermhertigh en weldadigh,
Dus zijt my doch genadigh.
Ick kom, Heer, met den Tollenaer,
Beken mijn sonden groot en swaer,
O! ghy mijn Godt verheven,
Dat ick voor u, mijn Godt, seer goet
Mach doen oprechte ware boet,
Mijn wil en vleesch-lust haten.
Soo wil ick u, mijn Godt, mijn Heer,
| |
| |
Loven en dancken altijdt meer,
Die ghy gheeft uyt genaden.
Oorlof, o! Prins, en Heere mijn,
Wilt doch mijn troost en leydts-man zijn,
Ziel en lijf met verstanden.
I.H. Pos.
|
|