Gezangen der liefde

[p. 47]

Besluit.

O Hoe gerust slaat nu mij 't harte,

Nu 't eens een vaste keuze deed,

Na al de lange, onzekre maanden,

Die ik in zorg en kwelling sleet!

Een grimmig heir van zwarigheden

Verdween allengs uit mijn gezicht;

De dikke nevels vlogen heenen;

De zon brak door, de lucht werd licht.

'k Hoor thans van godsdienst, rede, en liefde,

Hoe scherp ik hoor', maar ééne stem:

‘Geef hem uw hand; zij, als uw harte,

Behoort’ - dit zeggen ze allen - ‘Hem.’

[p. 48]

 

De wereld prijze, of laak die keuze,

 

Daar zij of u, of mij, niet kent.

 

Wat zegt dit? dwaas is hij die de ooren

 

Naar haar, niet naar de reden, wendt.

 

Wel aan dan, dierbaare O...! wij wagen 't

 

Vol moeds, op Gods voorzienigheid;

 

Zij bragt ons onverwachts te zamen;

 

Wij gaan den weg dien zij ons leidt;

 

Een weg waar op een heir van zorgen

 

Ons zal ontmoeten, maar ook vreugd,

 

Ook kalm genot, ook waar genoegen,

 

Gekweekt door godsdienst, liefde en deugd.

 

Wij bieden ja, elkaêr geen schatten

 

Maar harten aan, die eens van zin,

 

Ook duurzaam zullen blijven kloppen

 

Door 't zelfde vuur der reine min.

 

Hoe veel kan zulk een liefde missen!

 

Behoeft zij ook Fortuna's gunst?

 

Met weinig, bij voldaane nooddruft

 

Vernoegd te zijn, is haar geen kunst:

 

Zij geeft een huislijk stil genoegen,

 

En in elkaêr een dierbren schat,

 

Die, welk genot men ook moet' derven,

 

Een gantsch heelal van troost bevat.

[p. 49]

 

Men deelt ook zorg en lijden zamen,

 

En droogt elkanders traanen af;

 

Men troost elkaêr door 't vrolijk uitzicht

 

Dat waare godsdienst altijd gaf.

 

Elk, die den aart en 't lot der menschen,

 

't Beloop der dingen gade sloeg,

 

Die wèet dat hier de beste liefde

 

Nooit roozen zonder dorens droeg;

 

Die wacht geen hemel op deeze aarde,

 

Maar vreugde met verdriet gemengd;

 

En zoekt slechts naar die kalme ruste

 

Die in ons hart den hemel brengt.

 

Natuur stemde onzer beider neiging

 

Voor deeze stille zaligheid:

 

Kan ooit de min gelukkig maaken

 

Dan heeft zij ons geluk bereid.

 

Laat ons haar reine vlam dan voeden

 

Door alles wat die leven geeft,

 

En 's hemels goedheid vrolijk danken

 

Die ons elkaêr geschonken heeft.