Gezangen der liefde

[p. 70]

De nachtegaal.

O philomeele! uw' lieve toonen

Zoo wonder kwijnend zacht,

Zoo smeltend, vrolijk, en zoo teder,

Doordringen mij het hart.

Het is geen vreugde, 't is geen droefheid;

't Is een gemengd gevoel,

Dat ge in mijn ziel doet binnen sluipen;

't Is zachte tederheid.

De traanen drijven in mijne oogen;

Een zucht ontglipt mijn borst;

Hoe zeer mij uwe toonen streelen,

'k Wou meer gelukkig zijn.

[p. 71]

 

't Is liefde, die uw tovertoonen

 

Zoo wonder teder maakt;

 

't Is liefde die bij deze toonen

 

Te sterker in mij spreekt.

 

 

 

Gelukkig zijt gij bij het gaaiken,

 

't Beantwoordt uwe min;

 

Gij huppelt zamen op de takjens,

 

En weet van geen gemis,

 

 

 

Maar ik, helaas! ben ver gescheiden

 

Van hem dien ik bemin;

 

En weet nog niet of wij elkander

 

Wel spoedig wederzien!

 

 

 

O! zat' ik met hem in dit boschjen,

 

Hier op dit zachte mosch!

 

Beluisterde ik met hem uw zangen,

 

'k Zou ook gelukkig zijn!