Het testament van Potgieter. Gedroomd paardrijden

[p. 7]

Voorrede

Onder den titel ‘Het Testament van Potgieter’ geef ik het gedicht ‘Gedroomd Paardrijden’, voorafgegaan door een uitvoerige studie, en gevolgd, eerst door verklarende aanteekeningen, daarna door een bijdrage tot de kennis van zijn techniek. Ik voldoe daarmee tevens aan het verlangen van hen, die in mijn ‘Leven van Potgieter’ een ruimer behandeling van de laatste jaren gewenscht hadden. Dáár ware die niet op haar plaats geweest, maar het bleef een genoegen ze afzonderlijk eraan toe te voegen. Dat genoegen werd verhoogd doordat ik het ter gelegenheid van Potgieters eeuwfeest doen kon. Dit geschrift is nu een feestgave en ik hoop van harte dat ze den Vereerde in de belangstelling van onze tijdgenooten ten goede komt. Hij heeft in zijn ‘Brieven’ zooveel van zijn innerlijk leven onthuld - met name zijn vriendschap voor C^d Busken Huet - dat het de moeite loonde in die onthullingen de verklaring te zoeken van zijn gedichten. De schrijver van de ‘Brieven’ en de dichter van ‘Gedroomd Paardrijden’ blijken - het kon wel niet anders - dezelfde persoon te zijn.

[p. 8]

Sommige Potgieter-papieren heb ik voor deze uitgaaf nog eens nagegaan en den tekst vergeleken met het handschrift. Voor het eerst werd gebruik gemaakt van de brieven aan en van den uitgever Kruseman. Dit was noodig voor het vaststellen van enkele data - data die ik niet missen kon, waar het erop aankwam gelijktijdige uitingen met elkaar in verband te brengen.

Ik heb getracht alles te vereenigen, wat in aansluiting aan mijn ‘Leven’, ter bestudeering van ‘Gedroomd Paardrijden’ onmisbaar is. Zooveel van Potgieters ‘Toelichting’ als daartoe niet dienen kon, werd weggelaten.

Aan bestuurders en beambten van de Universiteits-bibliotheken te Amsterdam en Leiden, als ook aan de Maatschappij voor Nederlandsche Letterkunde, betuig ik mijn dank voor hun welwillendheid.

Noordwijk-aan-Zee

25 Maart 1908.