Medenblicker scharre-zoodtje

[p. 13]

Op ’t Medenblicker scharre-zoodtje.

SCharre-vangers, kloecke Vissers,
Saus-bereyders, milde Dissers,

Maeckt je soet Zoodtje ree,

T'wijl het versch komt uyt'er zee.

Wilt het wel te deghen zieden
Om de Gasten aen te bieden,

In de Keetel van Musijcq,

Op de maet heel suyverlijck.

Daer zijn immer graghe menschen
Die met lust en yver wenschen,

En met wonder groot vermaeck

Wachten op de soete smaeck

Van dit deftigh Zoodtje Scharre;
Maer gheen Gecken, noch geen Narre

Draghen dese Visschers gonst;

't Zijn verachters van de konst.

Maer het zijn al lieve Gasten,
Die dus grijpen ende tasten

Na dees' wel-bereyde Vis,

Die soo soet begoten is,

[p. 14]

 

Met des Hemels gulde stralen:

 

Heer, laet uwen zeghen dalen

 

Uyt uw' mild' en rijcke Throon,

 

Geeft dees' Visschers tot een loon

 

 

 

't Hooghste goedt, daer menigh Zielen

 

Eeuwigh voor haer Schepper knielen:

 

Datse loven dagh en nacht

 

't Lam, dat voor haer is gheslacht.

 

 

 

Wel, laet dan de schimpers steecken,

 

Leppich rallen, ende spreken

 

Van uw' saus, en van uw' Vis

 

Datse niet begoten is,

 

 

 

Met gherijm vol Duyvels asen,

 

Daer na Venus wichten rasen.

 

Och! hoe bitter sondigh sop

 

Daelt ghy op uw' Dienaers kop.

 

 

 

Ghy, daerom wilt heene vare

 

Door de Oceaense bare

 

Van des Heeren heylich Woort:

 

Visschers, gaet ghedurigh voort,

 

 

 

Om ons noch vry meer te halen

 

Uyt des Hemels rijcke zalen.

 

Onuytputtigh is die Zee

 

Neemt maer Aes en Angel mee.