|
| |
Dertiende én laatste Tooneel.
Adriaan, Agniet, Geertrui, Joost, Hendrik, Lucia.
FOei, schaamt u wat, malkander zo op de straat uit te luchten.
Nicht, gaan we in huis, eer dat 'er vólk vergaârt.
Récht me die onverstandige ouwe Rammelaar uit!
Hy komt me veur myn deur uitfunsen. Is dat niet ien schavuit?
Verdienje 't niet, met my myn eenige Zoon te onthouwen?
Jy hébt ongelyk, ik zal haar uit myn eigen vrye wil trouwen.
Deeze Béngel valt my altyd in myn woorden.
Wat beelt gy u in, dénk ik? Komt my de eer zo wél niet toe
Als u, van eerst te spreeken? zal ik uw Vader niet haast heeten?
Dat zal ik wél beletten; én buiten dat, moet je weeten,
Al had jy myn Vrouws Moeder, én ik de Dóchter van jouw Vrouw,
Dat ik jouw ouder bén, én 't eerst spreeken my passen zou.
Wél dan zou 't myn veur jou allegaâr te saamen passen.
| |
| |
Ja, dat varken zellen wy jou ook wél wassen.
Waer zie jy myn Liefste veur an? Ik wéd hy zyn Vaâr beschaamt
Van manheidshalven, én dewyl het dan zo betaamt,
Dat de mannen 't woord voeren, zo laet ik hem veur myn spreeken.
Wél zo aan de jaaren van myn Lieste iets mogt ontbreeken,
De twintig jaaren, die ik oud bén, voeg ik 'er dan by.
Wél bedócht, die by myn zéstig, maakt tachtig.
Hébt maar zés én zéstig, dus schiet 'er effen veertien over.
Daar heeft myn Liefste gelyk in.
Verzinnen, want zo zy haar jaaren by de uwe zét,
Zét ik myn drié én twintig, by myn Liefstens, dat 's negen bét
Daer valt niet teugen te kediezen,
Dat 's uit, wy moeten eerst spreeken. Bekénje 'et te verliezen?
Wél ja, ik bekén 'et. Spreek eerst dan: wat is jouw wil?
Met verlóf, Vrinden, zwyg allebei eerst een weinig stil,
En zét uw verschil aan ons, wy hoopen het by teleggen.
Ik bén 'er méê te vréden.
Ik houw my ook aan jou zeggen,
| |
| |
Hoort eens Vrinden: ik zie in der eeuwigheid geen vréê
Tusschen u lieden, indien één van deeze huuwelyken
Voortgang nam: want het schynt van de réden te wyken,
Dat men u alle vier aan malkander trouwen zou,
En dat een Zoon zyns Vaders Schoonvader, óf een Dóchter de Vrouw
Van haars Moeders Schoonvader zou zyn. 't Is tégens de wetten:
En om u de één tégen dés anders huuwelyk te zetten,
Hébt gy allebeide éven groote réden. Dies zult gy zien,
Dat men u alle vier, uw malle huuwelyken zal verbiên.
Te meêr, om dat uw kinderen, gelyk als gedwongen
Door uwe Wanhebbelyke liefde, die krullen, én sprongen
In 't hoofd kreegen. En dus word gy aan al de waereld tót een spót.
Behalven dat, is 't by uw lieder vrinden gewéldig verbród;
Ik kom ze met Agnietje daar zo daatelyk te spreeken.
Wy vertélden haar uw voorgenomen zót huuwelyk. Hoe ze opkeeken,
Is niet uit te drukken; zy scholden zeer, én zwoeren met één,
Dat zy 't niet lyden zouden, én dreigden u met u twéên,
Dat zy 'er zich in steeken zouden, én de zaak zo betwisten,
Dat je alle vier steêkind raakten, daar ze gemakkelyk raad toe wisten,
Zo ze zeiden; maar ook, wie van u vieren af zou staan,
Die zouden ze hélpen, om tégens de onwillige aan te gaan.
Daarom verklaar ons, Héndrik, door dien gy eerst moet spreeken,
Na Joostneefs bekéntenis, óf gy dit huuwelyk wilt laaten steeken?
| |
| |
Ja, liever, als van myn vrinden Steêkind gemaakt te zyn.
Dénk watje zégt, Liefste; kénje myn dat harteleed, die pyn Andoen?
En gy Joost Neef, wat zégt gy?
Ik sta vreemd toe te kyken!
Maar zouden ze my Steêkind kunnen maken?
Wél Kozyn, dan sta ik ook af, zo dat zo jouw meening is.
En gy, Jufvrouw Geertrui?
Moet ik niet wél, al wouw ik niet willen?
Maar wat raed is 'er nou om die brand te koelen, én te stillen,
Die die échte, opréchte kuissche liefde, ontsteeken het in myn bloed?
En hoe maak ik het tóch? ik bén ook al vry heet gebroed!
Hoor Jufvrouw, wyl gy nóch moed hébt zo een jong kwant te behaagen,
En gy Kozyn, dat gy 't ook met een meisje van twintig jaaren durft waagen,
Zo zoud gy malkanderen wél passen, én gy kost uw vuurtje van stroo
| |
| |
Eens hélder doen op branden. Daarom, vrinden, verstaat gy 't zo,
Trouwt gy luiden malkander, én laat Héndrik met Lusytje paaren.
Wél zie daar, ik bén te vréden, zo 't Geertrui doen wil.
Want ik zie wél, dat 'er veur myn, aars niet van vallen zél?
Wél Adriaan, jy kunt met huuwelyk maaken omspringen!
Dat wy 't derde paar maakten, én méê voor de Roodeur gingen?
Wy zouden malkanders getuigen zyn, én 't zou met één
Kósten, én moeiten doorgaan.
Daar is myn hand, ik bén 'er méê te vréên.
EINDE. |
|
Auteursrechtvrij