Gedichten

[p. 176]

Sinter Klaas

‘Moeder, ledig vond ik mijn korfken,

Dezen morgen, in de schouw.

Hoe mag het komen dat Sinter Klaas mij

Geen lekkers brengen en wou?

Ik deed mijn best om braver te wezen

Dan de kinderen van beneên;

En toch, hun bracht hij koeken en speelgoed,

En mij, mij bracht hij er geen!

Vader is in den hemel, zegt ge,

Wat zorgde hij niet voor mij?

Kon hij aan Sinter Klaas niet zeggen:

‘Maak mijn dochterken blij?’

Of zou hij zijn lieveling daar vergeten?

Dat ware niet schoon van hem!

Maar, moeder, wat zie ik? wat weent ge, moeder?

Hoe treurig klinkt uw stem!

[p. 177]

 

Laat me u kussen, zet me op uw schootje,

 

Dan vergeten we ons verdriet.

 

'k Zal blijde wezen en nooit meer klagen...

 

Als ge mij maar geerne ziet!’

 

 

 

Zachtekens werd in moeders armen

 

Het kindjen in slaap gesust,

 

En dan op het bed - een harden stroozak -

 

Voorzichtig gelegd ter rust.

 

 

 

't Was Zaterdag avond, het naaiwerk mocht nu

 

Op den winkel worden besteld:

 

Nu kwam er van 't onverpoosde werken

 

Toch eindelijk eenig geld.

 

 

 

't Was weinig, och! zoo bitter weinig!

 

Te luttel voor kolen en brood...

 

En het moest toch kind en moeder redden

 

Van koude- en hongerdood!

 

 

 

Maar och! dat bedacht niet eens de weduw;

 

Haar poppelde 't hart zoo blij,

 

Nu ze in den winkel trad en keus deed

 

Van koeken en lekkernij!

 

 

 

En 's andrendaags, op de zolderkamer,

 

Was 't kermis en groote vreugd!

 

Och! 't deed na zooveel lijden en droefheid

 

Der armen hart zoo'n deugd!

 

 

[p. 178]

 

't Is waar, de gansche volgende weke

 

At moeder minder dan ooit.

 

Ze had geen eetlust, zegde ze zachtjes,

 

Den mond tot een lach geplooid.