Gedichten

[p. 191]

Bij mijn Haardje

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje

Als daarbuiten, kil en guur,

Tegen 't raam de regen klettert;

Als in 't nare schemeruur

Zoo gemoedelijk gezellig

Brandt het knettrend kolenvuur.

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje,

Op de vlam den blik gericht,

Of in 't halve duister volgend

't Spookgevecht, waar schauw en licht,

Dartle schimmen, dalen, klimmen

Tot daar een van beiden zwicht.

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje

Overpeinzend in mijn hart

't Roerend woord, dat mij mocht treffen,

't Woord van een geliefden bard,

Tot mijn ziel het diepst verborgen

Zoet geniet der dichtersmart.

[p. 192]

 

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje

 

Denkend aan vervlogen tijd,

 

Aan genoten heil en vreugde,

 

Aan doorleefde smart en strijd:

 

Week dan wordt mij 't harte weder

 

Om 't verleden, zij 't ook wijd...

 

 

 

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje

 

Droomend van toekomstig goed,

 

Bouwend hooge luchtkasteelen

 

In den wemelenden gloed...

 

Luchtkasteelen, die een adem

 

Weer in puin verzinken doet!

 

 

 

'k Zit zoo gaarne bij mijn haardje;

 

Andren gun ik luider vreugd:

 

Mij bevalt de lieve vrede,

 

Met haar sussende geneugt',

 

Met haar droomen, met haar beelden,

 

Die in stilte 't hart verheugt!