Wat zei, wat zong 'dat Kwezeltje'

[p. 53]

Mijn Vaderland

I.

Mijn Vaderland is klein,
Doch zijne heldentallen
Zijn reeds van ouds genoemd
De dapperste aller Gallen

En hoog geroemd.

Mijn Vaderland is klein,
Maar zijne wakkre zonen
Staan, zooals vroeger, thans
Bereid hun moed te toonen,

Tot steun des lands.

II.

Mijn Vaderland was arm,
Het armste wel der landen
Waar Noordzeewind op blies;
Thans rijzen lustwaranden

Waar 't heikruid wies!

Mijn Vaderland was arm,
Maar wakkere arbeidshelden
Verrijkten 't met hun zweet:
Zie thans zijn korenvelden

In goud gekleed!

III.

Mijn Vaderland, gering
Moog vreemde of dwaas u smaden,
Miskennen al de weerd'
Van uwer zonen daden

Met ploeg en zweerd.

[p. 54]

 

Mijn Vaderland! Gering

 

Is nooit het land der vrijheid:

 

Daar 't zaad der weetlust tiert,

 

En volksvlijt met heur blijheid

 

Het leven siert.

IV.

Mijn Vaderland! Uw roem
Verheft u boven velen!
U reikt der volkren gunst
Uit alle werelddeelen

Den palm der kunst.

Mijn Vaderland, spoor ze aan,
Die uwe grootheid gronden
Met beitel of penseel;
Laat pen en lier verkonden

Dien roem zoo êel!

V.

Mijn Vaderland! Wees fier!
Gij moogt het vaandel dragen
Van al het schoon en groot;
Ja, 't goed van later dagen

Draagt ge in uw schoot.

Mijn Vaderland! Wees fier!
Wie durft u thans nog smaden?
Doch, klinkt hij hoog, uw naam,
Streef hooger steeds in daden:

Dát krone uw faam!