Mestreechter veerskes

[p. 5]

Mestreech

Mestreech, wat bèste sjoen, es gries of blaank
in zon of maon d'n tores stoon te blinke,
es daan de kariljong ze leed liet klinke,
in leef en leid dezelfde klaore klaank.

Es veer soms wied vaan hoes, bedreuf of kraank,
mèt heimwee in eus hart diech trow gedinke,
daan blijf de beeld wie vaan 'n moojer winke
en riech nao diech ziech euze lèste gaank.

Daan zien veer trök d'n pleine en d'n straote,
d'n aw ömwalling en d'n zèlver Maos
en hure wie muziek die taol weer praote,
die us eus leve laank 't leefste waos.
En motte veer diech ins veur góód verlaote,
daan beijt veur us Slevrow en Sintervaos.