Van vier vroolijke klantjes in het zouteland

[p. 10]

[p. 11]

Het splintervoetje

Lijsje had een splintervoetje;

Och, dat arme Lijsje!

Hu! daar stak een dikke doorn,

In de zool van 't meisje.

's Morgens vroeg, op bloote pootjes,

Liep ze in de duinen,

Wou verbrande beentjes krijgen,

Van die donkerbruine.

Lijsje was wat onvoorzichtig,

Trapte in de bramen,

Gaf een gil en viel voorover,

Waterlanders kwamen.

Moeder keek en zei: ‘een splinter,

Zit diep in je voetje,

Wees maar stil, ik haal een naaldje,

Huil maar niet hoor toetje.’

Toen begon het bange kindje

Als een riet te beven:

‘Zeker doet het pijn, o jeetje,

Moesje wacht nog even!’

Met twee prikken kwam de doorn,

Moes kreeg duizend zoentjes;

‘'k Loop nooit weer op bloote voetjes,

Voortaan draag ik schoentjes.’