De man achter de schermen

Besluit.

Wij gingen ons even later verkleden en toen we na een paar minuten terugkwamen, zei de boy ons, dat Elvira en Tarani in de tuin zaten. En werkelijk ontdekten wij ze later op een bank onder een groepje palmen. Wij slopen nader en hoorden het volgende stukje dialoog:

Zij: ‘Nou ben jij het enigste, wat ik op de wereld heb!’

Hij: ‘Aller-aller-liefste!’

-: ‘Jij bent toch het mooiste en het beste in de wereld!’

-: ‘Jij bent de grootste schat, die ik heb!’

-: ‘O!!’

-: ‘O!!!!’

[p. 201]

Toen... een zacht klakkend geluid: twee paar lippen hadden elkaar gevonden...

Wij slopen, glimlachend, weer weg.

‘Nou eindigt ons eerste, gezamenlijke “gevalletje” tòch met een happy-end,’ zei ik.

Hij lachte.

‘Ons éérste gevalletje...? Denk je dat er meer komen?’

‘Zou je mij ooit weer kunnen missen?!’

‘Néé, - zodra ik weer iemand nodig heb, zal ik me tot jou wenden, Johny! En jij zult me jouw zeer gewaardeerde hulp toch niet ontzeggen?!’

Ik nam twee likeurs.

‘Laten we drinken, Donald, - op ons volgend gevalletje!’

- EINDE. -