|
| |
| |
| |
Voor-reden, Aende Gemeynte onses Salichmakers Jesu Christi.
GHy cleyne schaer, wiens cleynicheyt veracht
Te boven gaet des werelts groote macht,
Ghy cleyne schaer, die hier zijt in onweerden,
En evenwel den pronck der gantscher eerden:
Op u heb ick geslagen mijn gesicht,
V draeg' ick op dit mijn gering' gedicht.
Ick seg' gering' int geen ghy daer sult lesen
Van my gedaen: maer in syn eygen wesen
Soo costelijck, dat onder 'shemels booch
Geen dinck en is soo schoon, soo groot, soo hooch
'tVVelck in syn prijs men waerdich can doen blijcken
By 'tminste van dees veersen te gelijcken.
Dit is de saeck, waer door ick ben gepor't
Een werck met soo veel rijckdoms overstort
V luyden, en geen ander toe te schrijven,
Dewijl ick u soo verr' sie boven-drijven
VVat hier beneen' hem heerlijck noemen laet
Als 'tsonnen-wiel hooch boven d'aerde gaet:
En ben gewis, dat ghy, dien ick het sende
| |
| |
De haven zijt al-waer het moet belenden.
Ghy Princen dan, en Coningen, vertreckt,
Die prachtelijck u lichamen bedeckt
Met silver, gout, smaragden, en saphieren,
Onacht-saem het inwendige te cieren.
Hoewel ghy dient den leugenaers tot stof
Om het papier te vullen met u lof,
Aen u en zijn dees sangen niet gegeven.
Niet, dat van u hier niet en zy geschreven;
Tot u al-mee verspreydt hem dit geluyt:
Doch te vergeefs, want ghy u ooren sluyt,
V trots gemoet wil sich niet buygen laten,
En can daerom noch straf noch leere vaten.
Maer 'tis voor u, o Vorsten hooch geaerdt,
De croonen van veel conincrijcken waert,
Die voor verderf de ledekens der kercken
Beschuttet met u vaderlijcke vlercken.
V gatet aen, u wertet mee-gedeelt
Dat David hier soo liefelijcken speelt,
Nadien u God ontsluytet hert en aren
Om te verstaen den toon van syne snaren.
Ghy Coningen, hoort dan eens Conincx tael,
Ghy herderkens, dat in u ooren dael
De stemme van een herder opgeheven
Dien Godes Geest tot singen heeft gedreven.
Ghy schaepkens, die gaet grasen inde wey,
| |
| |
Aenhoort, aenhoort van David de schalmey.
Die sal u lust en u verquicking' wesen,
Die sal in quael en cranckheyt u genesen.
Sijt ghy bedroeft? hier vindy trouwen raet.
Verhongert? hier wert uvve ziel versaedt.
Van dorst versmacht? hier is een versche bronne.
In duysternis? hier is een clare sonne.
Cort-om, men vint noch schae, noch ongeneucht,
Of 't en verkeert alhier in winst en vreucht.
Maer wat is dit? ter wijle mijn begeeren
Is, u by een te roepen, o ghy Heeren,
Ghy Herders, en ghy vee van desen stal,
Ick vind' eylaes! vermindert mijn getal.
Ick sie een deel in der wolvinnen claeuwen,
En andere den moet daer door verflaeuwen.
Ick sie een deel van buyten aengerandt,
Of binnen in haer heyning' overman't.
Ick sie, ront-om een bruynen Arent, swieren
Een grousaem heyr van raven ende gieren.
Ick sie het spoock dat yder schrick aen-jaecht,
'tVVelc op het hooft drie gouden croonen draecht.
Ick sie 'tgediert dat over d'ooren recket
Het schape-graeu, en so den wolf bedecket.
Van anderen sie ick den rock gekeert.
Ick sie 'tgewelt van honger en van sweert,
d'VVelck menich hert ontijdelijck doet breken.
| |
| |
Ic sie een Vorst die tracht dit quaet te wreecken.
Ic sie een hoop sich geven na de see,
En op de strant sie ic een Maget ree
Die 'tbleecke volc met uytgestrecte handen
Aenbiedet haer wellustige vvaranden.
't Believe God, o Maget hooch-geacht,
Die in beleyt, aensienlijcheyt, en macht,
Den glantz alree begint te overtreffen
Dergener die sich tegen u verheffen,
Dat ghy, tot vvien Gods rijcken segen vloeyt,
Van dach op dach in syne vreese groeyt,
Dat yder u mach duchten en beminnen,
En ghy u self, na and're, overvvinnen.
Geduerende 'tonvveder soo vervvoedt,
Verstrooyde schaer, doch eenich in't gemoet,
Laet ons tesaem ons paren, om te mercken
Op Godes ondoorgrondelijcke vvercken:
In vviens geley ons leven is gestelt,
Die op ons hooft de haren heeft getelt,
By vvien het oock vvert nimmermeer geleden,
Dat een van die, syns ondancx, val beneden.
En ghy, die om de vvaerheyt sitt geboeyt,
Van alle-man gesmadet en verfoeyt,
Ghy, diemen doet (laes! om soo goeden sake)
Met vier en bast tot uvven sterfdach naken:
| |
| |
Soud' uvve tong' verstommen in de pijn?
Soud' onder 'tcruys u hert besvveecken syn?
Neen, 'tlijf is vast, den geest is ongevangen.
Het lichaem sterft, de siele neemt haer gangen
Na 'teeuvvich licht. vvel-aen, mijn vrienden, singt
Dees clachten, en daer-mee ten hemel dringt.
Tervvyl men spant en kneuset uvve leden
Soo heffet op dees heylige gebeden.
Iae, als ghy staet omringet van de gloet,
Met lof-gesanck de vlamme scheuren doet.
Op dat, vvanneer u de tyrannen doden,
Voor God, en voor syn uytgelesen boden
Vvv' stemme sy een vast getuygenis
Der vvaerheyt die van u beleden is,
En van 'tgemoet ondancbaer en quaet-aerdich
Der vverelt, die u leven vvas onvvaerdich.
Op dat geen mensch nu verontschulding' socht
VVaer door hy hem van God te prijsen mocht
Onttrecken, heeft Marot vvel by syn leven
Op Fransche maet de Psalmen aengeheven,
Maer, door syn doot, het derdendeel alleen
In rijm gestelt: 'tvvelck naderhant geheel
Met grooten roem van Beza is voltogen.
Dit meesterstuck bracht oock na syn vermogen
| |
| |
Tot ons gebruyck, Dathenus aen het licht,
Dat Nederlant door synen vlijt gesticht
Van by-geloof en ydelheyt sich keerde
En God alleen met hert en mont vereerde:
VViens yver ick navolgende, nu mee
VVt rechter liefd' in syne stappen tree,
Om 'tgeen by hem wat rou is en on-even
Een reyner clanck en rechter stant te geven.
Dunckt yemant, dat tot dese saec mijn breyn
Te svvack is, en mijn wetenschap te cleyn,
Dat oock voor-heen veel deftiger poëten
Haer wackerlijck in desen arbeyt queten,
En al te licht een ander volgen mocht
Die 't eenmael in syn vollen luyster brocht:
'tVerscheelt soo veel dat my dit sou mis-hagen,
Dat niet soo lief mijn oogen aen en sagen
Als dat dien lust een edel geest aenquam
Door wien het tot syn hoochste eere clam.
VVel-op dan, ghy geslepene verstanden,
Ghy roem en bloem van onse Nederlanden;
Slaet met geluck de handen aen dit werck,
Verrijckt daer mee de schatten van de kerck:
Maer gunt ons, dat een weynich uwe veder
Tot het begrijp der cleynen sich verneder.
V hooge vlucht wat na de aerde dael.
Hebt ghy verschiet van ongemeyne tael,
| |
| |
Hebdy een vloet van diep-gehaelde reden,
Ey, spaertse, om die elders te besteden.
Soeckt claerheyt, soeckt eenvoudicheyt alhier.
En wijcket niet van Davids soete lier,
Poocht synen, en niet uvven sin te treffen,
En ons met u ten hemel op te heffen.
VVat my belangt, hoe consteloos ick ben,
Noch sal de Heer door mijn geringe pen
Soo lang' ick leef zijn danckelijck gepresen.
VVaer van my tot getuygenis sal wesen
De Yßel, die door onse velden stroomt,
Aen vveder-sy vergroenende 'tgeboomt,
VViens oevers steyl aen alle hare enden
Van Godes lof den weer-clanck sullen senden.
Ghy gaeft my, Heer, dat ick dit werck began,
Geeft my oock de voleyndinge daer van:
Op dat het mach u cleyne schaer behagen
Die ick het heb vvil-veerdich opgedragen.
|
|
Auteursrechtvrij