Stemmingen

[p. 39]

Oude Booten.

Als doode rompen dolen de oude booten,
Ontredderd, wrak, op 't rimploos water rond.
Vocht-donker is hun kleur, zwart als de grond,
Die ver zich strekt, ter weerszij van de slooten.

Eens joelde arbeidzaam leven langs het bont-
Beschilderd boord; de mannen vroolijk floten;
Wijl langs de kiel, in rappen ren der pooten,
En joolgen kef, rond-stoof de schippershond.

Eens stond de mast vast in het dek geplant,
En wimpelde aan de spits schel-kleurge vaan...

Thans drijven zij verloren in de groote,
Eenzame stilt van water, lucht en land...
Al leven en àl kleur... vergaan... vergaan...

Als doode rompen dolen de oude booten...