Vreugde-bergh, bestaende in nieu-iaers en kars-gesanggen, ziel-suchten, en andere opmerckende deuntjes (tweede deel)

[p. 3]

Aen alle Deught-lievende.

Landts-lieden wat ik heb, dat is voor u ten besten:
Ik geef het mijn om niet, alleen dat ik ten lesten
Gewenschte Vruchten sie van mijn gedane moeyt.
Die niet vertragen sal soo lang Parnassus vloeyt.
’t Geschiet om bester wil, hoe wel niet sonder laster;
Maer schelde vry die ’t lust, al eer dat ik verbaster

Of wijk van ’t deuchden spoor, ,laet ik het hooger gaen,

En wijs den lasteraer noch grover feylen aen.

’t Is niet uyt haet! ik doe gelijk de goede Meysters
Die op een boose sweer gebruycken scherpe pleysters,

Ten goede van de Mensch, en van ’t verseerde lit

Al waer de vuyligheyt diep in gewortelt sit.

[p. 4]

 

Daer zynder soo van aert die qualijk konnen lijden

 

’t Aenraken van hun zeer, ick late staen het snijden

 

Om ’t quaet te scheyden af, dat nodigh is gedaen,

 

Op dat de gantsche mensch niet kome te vergaen.

 

Ick heb geen Menschen haet: maer haet de vuyle rancken

 

Die by de Menschen zijn, die raed ick af te dancken,

 

Die raed ick wegh te doen en heel te roeyen uyt

 

Om Christo naderhandt te zijn een lieve Bruyt.

 

Dit is mijn oogemerck; Elck heeft daer op te letten

 

En wil sijn kours voortaen na d’Hemel rechter setten,

 

Om vry te mogen zijn van ’t eeuwigh ongeval,

 

Dat eenmael sonder gunst den boosen treffen sal.

U E. Dienstw:

C. Rhijnenburgh.

In Medenblick den 28. van Winter-Maendt 1658.