Anneliesje uit den Achterhoek

[p. 16]

Sint Nicolaasavond

Als Anneliesje stout is in November, dan zegt Moeder: ‘Pas op, Sint Nicolaas hoort het! Als hij komt met Zwarten Piet, dan neemt hij de stoute kinderen mee of ze krijgen een roe!’ Nu, dan is Anneliesje zoet, dat begrijp je wel.

Anneliesje en Berend gaan altijd vroeg naar bed, ook als het Sint Nicolaasavond is, maar feest is het toch. Hoe het in eens zoo komt, dat begrijpt Anneliesje niet, maar plotseling ligt er op tafel een kous van goed van merklappen gemaakt, waar met kruissteekjes op staat. Voor Anneliesje. Er ligt nog een kous, daar staat op: Voor Berend. Het zijn maar niet zoo gewone kousen, nee, hoor, je zou ze niet aan kunnen trekken. Ze zijn van boven dichtgenaaid en dat moet ook wel, want ze zitten propvol lekkers: poppenschuim, borstplaat, chocolade-kikkers, kleine chocolade-lettertjes, een varkentje van marsepein, twee noten met goud papier er

[p. 17]

om heen, gouden noten, en nog veel meer.

‘Mag ik dat allemaal opeten?’ vraagt Anneliesje.

‘Ja, maar niet in eens, je moet zien, dat je er mee doet tot Nieuwjaar,’ zegt Moeder, ‘dan mag je er telkens iets af nemen als je zin hebt.’

Anneliesje kan best zuinig zijn met haar lekkers, dat weet ze wel. Maar in eens roept Berend uit: ‘Dezelfde kous hebben we verleden jaar ook gehad met Sint Nicolaas en toen was hij in eens weg!’

Moeder lacht een beetje. Ja, hoe kan dat toch gebeurd zijn?

Anneliesje stalt al het lekkers uit de kous voor zich uit.

‘De noten zou ik maar vast opeten,’ zegt vader.

‘Hé, eigenlijk jammer van die mooie noten,’ denkt Anneliesje, maar dan breekt Vader ze open met een notenkraker, en wat zit er in.... de eene is een gewone noot, maar de andere: daar zit een spik-splinter nieuw kwartje in! Wat moeten de kinderen daar om lachen!