Volledige werken. Deel 1

[Nazang]

Vreest God, en den Koning, en vermengd u niet met die genen die naer verandering haken.
Sp. xxi 21.

Ja, 't volk was van den vroegsten tyd,

Gewoon zich te beklagen;

En of het aen d'ellende kleeft,
En of het in de weelde leeft,

Het jammert al zyn dagen.

En nimmer, hoe verlicht het wordt,

Zal het dit eenmael weten;

Want nimmer wordt het welgedaen,
En nimmer vangt de tyd eens aen,

Die 't zal gelukkig heeten.

[p. 250]

 

Er schort ten allen dage wat,

 

Hoe klein het ook raag wezen:

 

Hier wilde men geen lotery,

 

Daer zyn de Roomschen weêr te vry;

 

Ginds heeft de kerk te vreezen.

 

 

 

Dan, wordt de koning weêr te ryk,

 

Door 't volk te veel te straven;

 

Daer kan de vorst de volkstael niet,

 

En hier zyn vluggen aen 't gebied,

 

Die stelen als de raven.

 

 

 

Hoort, menschen, broeders! hebt geduld,

 

Want rede kan niet baten;

 

De vorst zelfve op zyn purp'ren troon

 

Is even aan de klagt gewoon;

 

Als wy, zyn onderzaten.

 

 

 

De dood alleen, 't erbarmend graf

 

Zal ons van 't wee genezen:

 

In 't graf, zal ieder met zyn staet,

 

De vorst zoo wel als de soldaet,

 

Voluit te vrede wezen.

 

 

 

Daer zwygen alle klagers stil,

 

Daer zyn geen burgerwachten;

 

Daer doet men geene menschen dood;

 

Daer is het budjet nimmer groot,

 

Daer is geen vitriool in 't brood;

 

Daer slecht bestaen geen klagten.

 

 

 

Want hier zal 't altoos eender zyn,

 

Hoe 't lot zich ook moog' draeijen;

 

Het voorgeslacht was nooit te vreên,

 

En telkens vindt de kleinzoon reên.

 

Om grootvaêr na te kraeijen.