Volledige werken. Deel 1

[p. 295]

Voorgedaen. is nageleerd.

Aegtje was een hupsche vrouw,

Overlang door d'echte trouw

Aen een braven man verbonden;

Dien zy tot zyn groote smart

Had herschapen in een hert,

Door heur dagelyksche zonden;

Met de heertjes uit de buert

Waer zy haer had aen verhuerd.

En heur dochtertje opgewassen,

Tot ontrent de vyftien jaer

Stak penseetjes in heur hair,

En verscheen in 't openbaer,

Om de jonkers te verrassen;

Met heur lonkjes van ter zy,

Vol van linksche guitery.

En twee nederige vrouwen,
Met de handen zaem gevouwen,

Vroegen: is dit schaep ontzind?

Hemel! 't is nog maer een kind,

En het schynt reeds dat zy mint -

[p. 296]

 

Zoo de boomen, zoo de peeren.

 

'T meisje zal 't van moeder leeren;

 

Loopen d'ouders soms verkeerd,

 

Voorgedaen is ras geleerd.

 

 

 

Jonker Schrok, een ryke guit,

 

Teerde en braste gansche dagen;

 

Gaf den armen niet een duit,

 

Gaf aen vriend noch schaemle magen;

 

Zelfs liet hy zyn vader klagen,

 

Die door onspoed en door druk

 

Langzaem hinkte op eene kruk,

 

Grys en afgeleefd van dagen.

 

Hoe kan jonker toch zoo ryk,

 

Zynen vader arm als slyk

 

Daer zoo sukk'lend heên zien stryken,

 

Zonder zelfs hem te bekyken?

 

O! die zoon is slecht van aerd!

 

Hy geeft voeder aen zyn paerd,

 

En kookt melkzop voor zyn honden;

 

Is zyn vader minder waerd?

 

Duldt de hemel zulke zonden?

 

Jonker werd ook oud en grys;

 

En zyn zoon kwam van Parys,

 

Waer hy had ter school gelegen.

 

Jonker is ter rust genegen,

 

En zyn zoontje volgt hem op.

 

Maer niet langen tyd geleden,

 

'T zoontjen even links van zeden,

 

Krygt den duivel in den kop,

 

En hy jaegt zyn vader henen.....

 

Sluit het oor voor klagt en weenen;

 

Kwelt hem nog met schimp en smaed.

 

Stram en arm gelyk de steenen,

 

Sterft de grysaerd op de straet.

 

Is het zoontje slecht van zeden,

 

Loopt de zaek hier druk verkeerd;

 

Vader was hem voorgetreden,

 

Voorgedaen is ras geleerd.