|
| |
Myne Zangster.
Dartel, als een jonge geit,
Nimmer moê van rond te springen;
In myn meisje steeds bereid,
Om te tokk'len, om te zingen,
Om het snarentuig te dwingen,
Om er toonen, uit te wringen;
Toonen der blygeestigheid
Nooit bekreund met mode en tyd,
Slechts verslaefd aen eigen zeden
Eigen inspraek, eigen aerd,
Blyft haer 't aenzyn immer waerd.
| |
| |
Dreigt het onheilbarend heden,
Haer soms tegen in 't verschiet;
Nimmer vatbaer voor verdriet,
Met de citer in de handen,
Huppelt zy langs 's afgronds randen;
Hups van leden ligt van voet,
En belacht den tegenspoed.
Zelden slaekt zy droeve toonen;
'T guitenlachje op heure koonen
Is zoo zelden weggevaegd.
Nimmer is zy moê geplaegd.
Soms wat spoorloos, wat losbandig,
Wat te dartel in heur zwier;
Maer toch altoos even handig,
Even werkzaem aen de lier.
Somtyds, streng're zangerinnen,
Staren in vergramden waen,
Haer wel hol en hevig aen;
Roepend: Meisje, ligt van zinnen!
Houd de gulden middelmaet!
Huppel zoo niet buiten draed.
Laet u les en voorschrift leiden,
Wulpsche! loop niet uit den rei,
Denk, gy dat zy zich zal keeren,
Lyk de Damen het begeeren!
Neen, zy groet haer vry en bly;
Schiet in zwaluwvlucht daer henen,
Schynt het oor niet eens te leenen
Naer het geen haer tegenklonk.
Wel eens glimt in haer de vonk,
Van op 't zevenvoudig rietje,
Haer berispers in een liedje
Uit te kraeijen dat het schalt.
Denk toch niet dat de harp heur arm te lastig valt....
Zy kan d'orkaenschok hoe verbolgen,
Langs d'opgeschudde zee naer s'aerdryks polen volgen.
En Groenland's knappend ys betreên
Van 't menschdom afgezonderd.
| |
| |
Zy boort in geestdrift door de vlotte wolken heên,
Wanneer 't holromm'lend onweêr dondert,
En 't hoekig bliksemvuer door 't wolkgeschakel snelt;
Dat, hortend voortgestuwd, verderf en wee voorspelt,
Wanneer 't zyn zwang'ren balg met raetlend vlammen braken
Op 't aerdryk nederstort dat rots en torens kraken...
Zy schrikt geen bloedig tafereel:
Geene woeste legerbenden,
Geen strydhaks aen de lenden;
Geen gedruis van woeste paerden,
Noch 't geklikklak van de zwaerden....
Met den dolk van Melpomeen
In de digt geknepen vingeren;
Kan zy woest in 't ronde slingeren.
Denk niet dat zy moet verzinnen.
Schor van stem en naekt van leên;
'T lust haer soms ook, gansch alleen
Neêrgezeten in de klaver;
Met de veldfluit in de hand,
'T zalige van 't lagchend land
Op een zachten toon te kwelen;
En de herders na te spelen
By het murm'len van een vliet.
Echter heur geliefkoosd lied,
Klinkt voor opgeruimde harten;
Die het wisselstandig lot,
In de felste drukking tarten,
Met een greins van luim en spot.
Voor hen, die de zure brokken,
Die m'in 's levens beker wraekt;
| |
| |
Zonder kaeuwen binnen slokken,
Eer 't verhemelt bitter smaekt.
Voor hen, die de vreugd vertrouwen.
Die ons 't gunstig heden biedt;
En geen yd'le plannen bouwen,
Op een ongekend verschiet.
Nimmer zal zy 't echter wagen,
Hoe verwaend ook in heur vaert;
Van een eerkroon natejagen,
En een standpunt te beslagen,
Goedig door Natuer beschonken;
Toomloos in het perk gesteld,
En ontembaer voortgesneld
Over heuv'len, over bonken,
Klom zy fier op eigen magt,
Waer heur wil haer henen bragt.
Vreemd aen hoogeschooltalenten,
Arm aen roomsche en grieksche renten,
Die tot woeker intrest gaen,
Houdt zy hare pryzen staen;
Weet heur waren uit te venten,
En heur klanten groeijen aen.
O! ik ben van haer voldaen..,.
'K zal haer nimmer palen stellen,
Noch beperken in heur drift;
Haer noch links noch rechts doen hellen,
Trots het strengste regelschrift.
Want dit waer den moor gewasschen,
Haer naer schoolschen vorm en maet,
Te verrekken en te passen,
Naer het dees of die verstaet.
Eigen smaek geeft eigen waerde,
Eigen zangstof eigen schoon;
Wie te slaefs de lier besnaerde,
Schoon hy honderd lauw'ren gaerde;
Geene vlocht hy tot een kroon,
Die het nageslacht bewaerde
Als een onverwelkbaer loon.
| |
| |
Zangster! vreugde van myn leven!
Liefste die myn ziel beheert;
Blyf op eigen toonen zweven,
U door vrouw Natuer geleerd.
Zing er naer eigen welgevallen,
Laet geleerden luider schallen;
Doch tot aen den rand van 't graf,
Wat ook om u heen mag brallen,
Staet g'uw lier aen niemand af!
EINDE.
|
|
Auteursrechtvrij