|
| |
| |
| |
Vergeef ons onze schulden, gelyk wy vergeven onzen schuldenaren.
V.
Broeders! komt, de wraek geblust,
Komt elkaêr in vrêe gekust,
't Leven is zoo kort en broos,
Te verbittren voor altoos
Vrede, trouw en broedermin,
Wie geen vyand hebben wil,
Heeft den Heer tot vrind;
Wie in twist leeft en geschil,
Draegt getroost het ongelyk,
En gy hebt op 't aerderyk
Loont het kwaed, u toegestierd,
| |
| |
Toen Gods zoon op Golgotha,
Toen de zonne taende en kloeg,
Toen de bliksem huilend joeg
Toen de Heiland werd bespot,
Riep hy in het bangst van 't leed,
‘Vader! ach, geen hunner weet
‘Omgeleid door snood bedrog,
‘Heer! vergeef, vergeef hun toch,
Kristnen! doen wy ook als Hy,
Die ons 't voorbeeld gaf;
Vragen wy voor leed en ly'
Wie op aerd bermhartig is,
Die daelt met een rein gewis
Niemand is van schulden vry
Baedt de ryke in 't volst genot,
| |
| |
Daer ziet God in 't harte neêr,
Als door 't helderst glas;
Daer ziet Hy hoe menig keer
Dienaers van den zelfden Heer,
Kwell' de wrok ons nimmermeer,
Wie bestaet, die nooit misdeed,
Vry van vlek en blaem....!
Dus, vergeven wy het leed,
Hy alleen, is zonder schuld,
Komt, al wie zyn naem belydt
En in 's levens jongsten stryd
De eischen eerst te niet gedaen,
Eerst vergeving toegestaen,
Eerst en wil en wenschen heen,
Dan in rouw den Heer gebeên
Dit 's de beê die Hy verhoort,
Die den weg der hemelpoort,
| |
| |
Heere! of ons uw laetste stond,
Steeds voor oogen bleev',
En hem ieder in den grond,
En zyn vyand mild vergaf,
Wat beloofde ons dan het graf
Ach! zoo als we ons broedren doen,
Laet ons 't ook zoo gaen;
Heer! en wissel zoen voor zoen
|
|
Auteursrechtvrij