Keyser Otto den derden, en Galdrada. Deel 3

Derde deel

[fol. A1v]

Sonnet.

Hoe dulle heete schicht, benevelt het verstandt,

Onteughelt insichts stuur, door't porren vande luste,

En haecking nae't gheniet in't baren der onruste,

Niet ziende op oneer, op ontucht noch op schand:

Als reden zijn ontredent door de minnens band,

En eyghen kennes 'tvyer van lock-lust niet uytblusten,

Mits vville vvoedich raest die 'tvvanghelaet verzusten,

VVaer door de slechtste niet, maer Prince vvordt ontmand.

Doch hoe de minne tuylt, die dartele cabouter,

Die grill'ghe kindse God, dat vvispeltuur'ghe vvicht,
Maer vvat de re'en vermach, hoe krachtich en hoe louter,

Het laffe boefjen voor't ghevveld van reden zvvicht.

Vvy leeren hier ons zelven, en aen alle jeughde,
Vvat Hemels ontzich vverckt, en hoe de deughd verheughde.

Chi sara sara.