Al de gedichten

[p. 126]

O Nacht

O nacht, o nacht, o schoone nacht!
Langzaam zonk in roode pracht
de eedle zonne en smolt in 't glimmen
en het blaken van de kimmen,
smolt... en al met eens 't was nacht,
en al met eens 't was nacht.

Koninginne van den nacht
in den onbewolkten hemel
zwemt de mane in 't blij gewemel
van haar pinklende eerewacht.

D'hemel waar de mane lacht
wederspiegelt in de vlieten
die verzilverd henenschieten
klaar in 't donkre van den nacht.

[p. 127]

 

Ondertusschen lijze en zacht

 

door de kruinen van de boomen

 

lichte windjes ruisschen komen

 

in het stille van den nacht.

 

 

 

Al met eens geeft alles acht,

 

alles zwijgt en Godwaarts klemmen

 

door de stilte wondre stemmen,

 

't lied des zangers van de nacht.

 

 

 

Nachtegale, windje zacht,

 

klare beke, zuivrer' hemel,

 

manesching en stergewemel,

 

lofzang tot des scheppers macht.