Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Gedichten. Deel 2 (1930)

Informatie terzijde

Titelpagina van Gedichten. Deel 2
Afbeelding van Gedichten. Deel 2Toon afbeelding van titelpagina van Gedichten. Deel 2

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.94 MB)

Scans (5.98 MB)

ebook (3.36 MB)

XML (0.24 MB)

tekstbestand






Editeur

Ferdinand Rodenbach



Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Gedichten. Deel 2

(1930)–Albrecht Rodenbach–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 80]
[p. 80]

Zeegezichten

Uit ‘Gudrun’.
 
Eene maagd spreekt:
 
Hoe glanst in 't zonnelicht de blauwe zee
 
onmeetbaar - O hoe groot - hoe schoon - hoe schoon...
 
Och, waarom weene ik nu? De lucht is rein,
 
de zee is blauw, hel glimt het duinenzand
 
in bakerenden zonnesching; 't is alles stil;
 
de bare aleen der rustelooze zee
 
zingt zoet en vreemd in zwijgende eenzaamheid.
 
En moete ik daarom weenen? Ben ik droevig?
 
Neen. Vreugdig ook niet. 'k Weet niet hoe ik ben
 
noch hoe de ontroering heeten die mijn keel
 
beklemt en daar iets snikken doet terwijl
 
de tranen in mijne oogen perelen.
 
 
 
* * *
 
Krijgsmannen spreken:
 
Bij Raan! een donderslag.
 
De nacht rijst stormenzwanger aan de kimme...
 
De bare grauwt, onrustig rolt de zee,
 
de lucht betrekt, het waait een felle wind,
 
en meeuw en zeegier vliegen angstig strandwaarts:
 
het broeit een ongeweerte. - Hoor! het zeerot
 
begint reeds. - En de doove donder nadert.
 
- Een weêrlicht! - Het begint. - De hemel toornt.
 
- In zee, in zee!
 
 
 
* * *
[pagina 81]
[p. 81]
 
Eene maagd spreekt:
 
O zie, wat vreemde nacht!
 
Een wolk gelijk een zwarte draak drijft langzaam
 
van voor de zilvren mane, en zilverachtig
 
glijdt zachtjes een onduidelik wolkenschof
 
den nevel in, die lucht en zee versmelt.
 
Een aardig schemerlicht wiegt over zee.
 
En lijk een reuzenrij aan strand gezeten,
 
daar rijzen duinen donker, onbeweeglik,
 
doch rillend soms en trillend of het ware
 
wen over hunne donkerheid een lichte sching
 
komt zweven van de vuren uwer wikings...
 
O zie, daar is de maan; de wolke is weg.
 
Zij schingt, zij schingt op ons en op den strande...
 
O zie, hoe schoon! Kom zet u hier bij mij.
 
Hoe zoet, hoe schoon... De wolken trekken weg
 
en zilverig zwemt de mane in zuiveren hemel.
 
De baren dansen, glansend, schitterend,
 
De zee ligt als met perelen bestrooid
 
die zij al wiegend tintelen doet. De duinen
 
staan half verlicht en werpen lange schaûwen
 
lijk mantels bachten hen. - Is dat niet schoon?
 
Ik zie zoo geern den maneschijn. Gij ook?
 
Doch nooit en scheen het mij zoo zoet als nu.
 
Toe, Koning, laat mij nog wat liggen in
 
dit zacht geschijn en in dien schoonen nacht!
 
Ik weet niet, maar mij dunkt, het spreekt ons iets
 
aan ons getween van uit dien schoonen nacht.
 
Het overstroomt mijn ziel van vreemd genot,
 
zoo ongewoon, zoo zalig - dat ik weene...

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken