Gedichten. Deel 2

[p. 124]

Dichterliefde

Wijze: Sérénade uit Le Trouvère.

Een zwervend vinder zingt voor lustige knapen.¹⁾

Dat der liefde
diepe pijl
mij het hert doorgriefde,
sinds zoo lang een wijl;
dat der wonde
zalig kwaad
mij geen enkele stonde
rust noch vrede laat;
dit, al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Zweeg om der boerden schroom,
den verliefden verried zijn eeuwige droom.

Dat mij de Edele
boven al,
tot een minnevedele
niet verwijven zal;
doch mijns levens
offerand
medevoerde tevens
zij mijn zieleband;
dit al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Ziet gij wel, die arme man
mint maar één maal, doch leeft of stervet er van.

1) De dichter zelf zal wel de vinder geweest zijn, die zijne lustige knapen met die ‘Serenade’ trachtte te verschalken.

[p. 125]

 

Doch den name

 

- vol bedied -

 

mijner zoete dame,

 

dien verneemt gij niet,

 

tot 't mirakel

 

dat ons beî

 

's huwlijks heiligen schakel

 

om den halze leî.

 

Dien, al bleeft gij mij eeuwen tergen,

 

bleef u weiger mijn hert verbergen:

 

als in een gesloten brief,

 

zinkt met hem in het graf de naam van mijn lief.