Stilte, woedende trompet

[p. 10]

Twee gelegenheidsgedichten
1. Nieuwjaar

Zij praten de rechten de wetenden praten
Dat dagen als rijst zijn korrel naast korrel
En eender. Zij nemen hun hoeden af
Zij zetten hun hoeden op. Zij betalen

Zij praten de rechten de wetenden praten
Zij pellen hun vrouwen hun vrede van gogh
Zij wachten op groen. En steken dan over
Zij weten niet

Dat weten zij niet de rechten de wetenden
Dat elkeens groen zijn eigen groen
Zijn lieve eigenlijfelijke lente is. Zij hebben
Groen nog nooit getutoyeerd
(Al nemen zij beleefd hun hoeden af)
Maar zij de hoedelozen zij die
Weten van het onverhoeds nietweten weten
Groen als kerstmigeuners Ravioolgebeten -
Het eendere als allerlaatste snufje
Toonbeet van het creatief geweten

Nieuwjaar: geen pijl, geen buiteling, het is visstil
(Snel plooit de waterspiegel binnenwaarts)
Herkennen van het oude heraldieke dier
Het glanzend streeldier hoop dat
Met geen voetzoekers of tranen ooit
Te vangen is. Nieuwjaar:

De mens gaat bij het jagetij ter kerke