Stilte, woedende trompet

[p. 21]

Voorjaarsconstellatie
I

Dit is, zo zeggen de oude boeken:

Dit is een donderslag, een grote straat

Dit is heel heftig en heel plotseling

Dit is beslist en zonder aarzeling

Zweepslag over de honderd ruggen van 't water:
De bode rept zich, signalen
Van groen flitsen aan, in de bomen
De struiken. Reeds siddert de aarde
Van oostlijke dingen, de deuren
Slaan open, dicht, open. Wat gaat
Er gebeuren? Wat melden de kranten?
Wat doen al die bokken, die muzikanten?
De bode rept zich als water

Wat zei hij, wat zei hij? De bloeder? De koning?

Wuiven de kinderen leve de koning

Levede levede daar komt hij aan

Kijk met een mantel van wolken aan

Kijk met een bloeiende speer in zijn zij

Levede hè ze zijn al voorbij -

De bode rept zich als water

Wind roert zijn electrische staart, slaat vonken
Van blauw in de ruiten, de spiegel
Zeilt als een vlieger de straat op, er is
Kortsluiting tussen binnen en buiten:
De kamer, kokon van vergeefse woorden
Slaat zijn vleugels als roeispanen uit
En luisterend naar de gebladerde stem
Van de donker ruisende tafel
Fluistert de vrouw, een kop thee in de hand
De woorden na van het orakel