Okkie en zijn vriendjes (ca. 1960)

Okkie en zijn vriendjes

(ca. 1960)–Leonard Roggeveen– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 13]
De burgemeester Kijkeens, wie komt daar aangelopen? Daar midden in het bos? 't Is zo waar... de burgemeester! Rikkie en Rekkie blijven stokstijf staan. En ze turen stilletjes naar de grond. Want ze zijn een beetje verlegen! De burge meester is ook zo'n deftige kikker, weet je! Hij heeft een pet op zijn hoofd. En een gestreepte broek aan zijn benen. Om zijn hals draagt hij een hoge stijve boord, met een dasje. En om zijn polsen zitten twee mooie......? Ja, ja, ik hoor het je al zeggen! Twee mooie manchetten! Dat is een moeilijk woord, hè? Onthoud het maar goed! 'Wel, wel,' zegt de burgemeester. En hij kijkt de kinderen ernstig aan. 'Wel, wel, wat zie ik daar? Twee kleine kikker-
[pagina 14]
tjes in het grote bos? En dat zo alleen? Dat mag niet, hoor! Dat is veel te gevaarlijk! Mars, gauw naar Vader en Moeder! Jullie hadden allang in je bedje moeten liggen!' Och, die kleine Rikkie...! Ze steekt haar wijs vingertje in haar mondje. En ze begint te huilen. Twee grote tranen rollen uit haar bolle oogjes naar beneden! 'Wat nou?' zegt de burgemeester. 'Ga je huilen, kleine meid? Dat moet je niet doen, hoor! Zo erg meen ik het niet. Maar jullie moeten tòch dadelijk naar huis gaan. Want... de grote ooie vaar van boer Gerrits vliegt boven het bos! En o wee als die jullie ziet! Dan eet hij je op. En dat is lang geen pretje...' De ooie vaar...! Rekkie wordt bleek van schrik. En Rikkie staat te beven op haar beentjes. O, foei, de ooie vaar...! Ja, nu moeten ze met een naar huis. Nu mogen ze geen o genblik langer in het bos blijven.
[pagina 15]

[pagina 16]
Wat is dat jammer! 'O!' roept Rekkie. 'Nou kunnen we geen glimworm pjes zoeken. Nou kunnen we Moeder niet verrassen. O, wat is dat verdrietig!' 'Wat zeg je daar?' vraagt de burgemeester. 'Wou je je moeder gaan verrassen? Vertel eens! Hoe wou je dat doen, baasje? En waarom?' 'Moeder is ja rig van daag, meneer,' zegt Rekkie. En dan vertelt hij alles. Van de holle eikels. Van de glim wormpjes. En van de gekleur de bloem blaadjes. De burge meester luistert aan dachtig toe. Maar als Rekkie klaar is, schudt hij zijn hoofd heen en weer. 'Nee,' zegt hij. 'Nee, nee! Daar kan niemen dal van komen, baasje. Jullie moeten naar huis. Daar is niets aan te doen. 't Is wel jammer, hè? 't Was zo'n aardig plannetje. Maar misschien kunnen jullie 't morgen doen, als de ooievaar weer weg is.' 'Morgen is Moeder niet jarig meer,' zegt Rek-
[pagina 17]
kie zacht. 'En dan is de aardig heid er af, meneer!' Eventjes staat hij teleur gesteld voor zich uit te kijken. Dan draait hij zich om. Hij geeft Rikkie een handje. 'Kom mee, zus,' zegt hij. 'Gauw naar huis! Gauw naar Moeder!' En op een draf lopen ze weg.
[pagina 18]
De burgemeester kijkt het tweetal na. Hij schudt zijn hoofd. 'Tja,' zegt hij. ''t Is jammer. Maar met de ooievaar valt niet te spotten.' Hij neemt een grote sprong... Hop! Hop! ...en is met een verdwenen.

Vorige Volgende