Belijdenis voor jonge menschen die God zoeken

[p. 11]

Kind van den twijfel

De nacht wordt al dun, maar ik kan niet slapen.
Mijn hart deinst terug voor den komenden dag.
Geloof ik waarlijk? Kan ik Christus' wapendrager
wel wezen en onder Zijn vlag
mij scharen? Dat onophoudelijk knagen
van twijfel maakt zoo moe m'en murw;
o, dat een kracht sterk als een sterke slurf
mij over al die poelen heen kon dragen!
'k Zie rondom mij zoovelen vast besloten,
hun wil steunt op een stevig fundament,
terwijl ik word naar links en rechts gestooten
en mij voortdurend heen en weder wend.
Geloof ik? Kan ik wel oprecht belijden
mijn wil, tot de gemeente toe te treên?
Had ik niet liever moeten wachte' alleen
desnoods nog, tot ik beter onderscheiden
kan de twee stroomingen in mijn gemoed?
Leidt mij, Heer, als zijn trouwe hond een blinde,
naar de paden, waar Uw wil mij behoedt.
Gij weet, dat ik oprecht ben in mijn pogen,
dat het mij ernst is met Uw wil; Ge weet
dat ik verlang om Uw naam te verhoogen
en te verheerlijken, maar dat de beet
van den twijfel in mij niet kan genezen
dan zoo Gij m'opent naar Uw Rijk de poort.
O, help mij, laat Uw heil'gen wil mij lezen
dan zal de verlamming in mij genezen
en de kracht mij doordringen van Uw woord.