De loop is bijna volbracht

[p. 9]

[Voor het laatst wil ik uw schoonheden bezingen]

Voor het laatst wil ik uw schoonheden bezingen,
zichtbre wereld, en Hem, die in de harten woont,
dat wat tusschen ons leeft aan stoffelijke dingen
en wat hoog boven 't aardsche leven troont.
De zandwoestijnen wil 'k nog eens doorkruisen,
sturen mijn boot naar de woelige zee,
der arme weduw ootmoedige bêe
en der gelukkigen gezang beluistren.
De kinderstemmen wil ik hooren schat'ren,
de winden zachtjes aan het oeverriet
verhalen van verre landen toefluistren,
in de bergspleet de bergbeek hooren klat'ren,
en den donder van de groote wat'ren -
als regen velde' en bosschen overgiet
met donkre sluiers, eerst nog half doorzichtig,
maar die al spoedig worden zwart satijn,
'k wil mij voelen aan elke schuld medeplichtig
en met iederen last beladen zijn.
O, mocht ik daartoe nog de krachten vinde' en
ook nog inademen den geur der linden, -
hoe dankbaar en gelukkig zou ik zijn.