Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 53]

IV
Uit: Tao Tê Ching

Wanneer Tao kan worden
afgebeeld in woorden,
is zij de eeuwige Tao niet.
In géén naam uit-gesproken
is haar bloem ooit ontloken,
noch in iets wat men ziet.
Naamdragend is zij
moeder aller dingen
maar namen-loos
wat voorafging aan
hemel en aarde altoos.

Er is Iets, chaotisch en toch volmaakt
dat bestond vóór Hemel en Aarde.
O, hoe stil en vormeloos is dit Iets, alleenstaande
zonder verand'ren,
reikend overal heen zonder te worden geschaad.

Wil ik trachten het te beschrijven,
dan noem ik het groot.
Groot zijnde, gaat het voorbij.
Voorbijgaand, wijkt het naar verten.
Naar verten geweken, keert het terug.

Zoodra Tao orde schept, krijgt zij een naam;
Wanneer zij een naam draagt,
kunnen menschen daarin rusten.
Wetend hoe in haar te rusten,
zijn zij beveiligd tegen kwaad.

Allen zullen bij hem neerstrijken,
die de machtige vorm van Tao bezit.
Zij zullen komen en geen schade lijden,
maar stilte vinden, vrede en rust