Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 84]

VII

Christus, ge zijt in uw zachtheid gekomen
en hebt de groote vragen opgelost:
uw zijn heeft ons van veel twijfel verlost,
uw doen ontvoerd aan makkerlooze droomen,

God te voelen nabij, liefde te dragen
voor Hem in 't hart, als voor den vader 't kind,
voor elken mensch te koestren welbehagen,
omdat in elken God zichzelf bemint -

maar daarheen, waar saamhokken zij die derve' en
lijden, te worden door den sterksten drang
getrokken, even te voelen ‘kon ik sterven
voor hen’: o zij dit liefdes zwanezang

en heerlijk vruchtbare apotheose.
In ons verstugde hart hebt gij gezaaid
een weinig mildheid. Wèl is veel verwaaid,
maar aan den voet van 't kruis bloeien nog rozen.